Από τη μια πλευρά ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. κ. Γκουντέρες προειδοποιεί ότι ο Οργανισμός βρίσκεται σε φάση πτώχευσης και θα αδυνατεί να παρέχει τις υπηρεσίες του όπου υπάρχει ανάγκη. Θα περιοριστεί να δραστηριοποιείται εκεί όπου θα είναι απολύτως και άκρως απαραίτητο λέει. Συνεπώς, ίσως όχι τόσο πολύ στην Κύπρο η οποία απειλείται εμμέσως πλην σαφώς.
Από την άλλη η Τουρκία δηλώνει ότι οι συνομιλίες διακόπηκαν οριστικά τον περασμένο Ιούλιο του 2017 και ότι δεν σημαίνει επανέναρξη τους επειδή ο Γ.Γ. διόρισε τη κ. Λουτ για να προσπαθήσει για πρόοδο.
Πίσω από αυτά τα δυο δεδομένα κρύβεται ο πραγματικός στόχος της Τουρκίας που η Κυβέρνησή μας δεν βλέπει ή κάνει πως δεν βλέπει.
Για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να υφίσταται, αν η Τουρκία τελικά καταφέρει να αποσυρθεί ο Ο.Η.Ε. από την Κύπρο, τότε το κυπριακό θα έχει «λυθεί» με την αναγνώριση και την παγιοποίηση της σημερινής κατάστασης. Προφανώς το μόνο που απομένει είναι η επίσημη αναγνώριση της διεθνούς κοινότητας του ψευδοκράτους, για το οποίο έχουμε πάψει να διαμαρτυρόμαστε εδώ και καιρό, πλην περιστασιακών και σπασμωδικών ενεργειών για εσωτερική κατανάλωση.
Η Κυβέρνησή μας είναι καιρός να δραστηριοποιηθεί έντονα σε όλους τους ευρωπαϊκούς κύκλους αλλά και διεθνώς, τονίζοντας ότι υπάρχει πρόβλημα και όχι να δείχνει συνεχώς ότι είναι ευχαριστημένη όταν όλοι πλέον νιώθουν ότι δεν μας πολυενοχλεί η κατοχή και οι απειλές και συνεχώς υποβαθμίζουμε κάθε τουρκική πρόκληση.