Η αντίδραση των Βουλευτών του ΔΗΣΥ στα πλαίσια της συζήτησης του θέματος που ενέγραψε ο Πρόεδρος του Κινήματος κ. Γιώργος Περδίκης και η βουλευτής κα. Ειρήνη Χαραλαμπίδου στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη. Ως κυβερνών κόμμα προσπάθησαν να καλύψουν τις αποφάσεις της διυπουργικής επιτροπής που το 2016 ενέκρινε την ανταλλαγή κρατικής γης στη Γερμασόγεια με ιδιωτικό τεμάχιο ακατάλληλο για οικιστική ανάπτυξη στον Άγιο Αθανάσιο, για να μπορέσει η εταιρία – με μετόχους που έχουν σχέση με το κόμμα που κυβερνά – να κτίσει τις πολυκατοικίες της.

Ούτε η αντίδραση του Υπουργού Εσωτερικών κ. Πετρίδη μας εξέπληξε, ο οποίος εξετράπη σε χαρακτηρισμούς και αβάσιμες καταγγελίες κατά των Βουλευτών και του Γενικού Ελεγκτή, για να υποστηρίξει τα έργα της κυβέρνησης και των λειτουργών του κτηματολογίου.

Αυτό που μας εξέπληξε ήταν η αντίδραση του ΑΚΕΛ, το οποίο έσπευσε να δώσει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση και στο ΔΗΣΥ. Ίσως ενοχλήθηκε από τις αναφορές στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών κ. Συλικιώτη, επί των ημερών του οποίου φαίνεται ότι ξεκίνησε η διαδικασία για την ανταλλαγή (2010).

Κάθε βδομάδα στη Βουλή οι συνεδριάσεις συχνά εκτρέπονται σε έντονες αντιπαραθέσεις και κατηγορίες. Γιατί το ΑΚΕΛ θυμήθηκε να μιλήσει για “λαϊκό δικαστήριο” αναφερόμενο στη συνεδρίαση της επιτροπής ελέγχου που ασχολήθηκε με αυτό το σκάνδαλο;

Μήπως κάποια συμφέροντα στη Κύπρο είναι διαχρονικά και υπερκομματικά και επιβιώνουν κάθε διακυβέρνησης;