Πήραμε (και πάλιν) κουλούρι, φίλε μου Συλλούρη.
Όταν μετατρέπεις το «ρυπαίνων και πληρώνει» σε «ο πληρώνων και ρυπαίνει», που σημαίνει με αλλά λόγια να δικαιούνται να ρυπαίνουν μόνο όσοι έχουν λεφτά…
Όταν με τη κατάργηση του φόρου κατανάλωσης καταργούνται όλα τα κίνητρα για αγορά μικρού μη ρυπογόνου αυτοκινήτου, τα υβριδικά, τα υγραεροκίνητα και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα…
Όταν αρνείσαι να δώσεις νέα κίνητρα για την αγορά και κυκλοφορία ηλεκτρικού αυτοκινήτου…
Όταν δεν δίνεις κίνητρα για την απόσυρση των παλιών ρυπογόνων αυτοκινήτων και την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων…
Όταν με νόμο κάνεις πιο συμφέρον να αγοράζεις εάν καινούργιο, μεγάλο, ρυπογόνο αυτοκίνητο από το να αγοράζεις ένα μεταχειρισμένο μικρό μη ρυπογόνο αυτοκίνητο…
Όταν η Κύπρος είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και στη χρήση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων…
Όταν είμαστε αντίθετα πρωταθλητές στην ατμοσφαιρική ρύπανση…
Κι όταν οι ευνοούμενοι από όλα αυτά είναι οι φίλοι και οι συγγενείς του Προέδρου (και πάλιν)…
Ε τότε δίνεις το δικαίωμα σε μια διαδήλωση δεκαπεντάχρονων να μας λένε ότι παίρνουμε κουλούρι, δηλαδή μηδέν στην περιβαλλοντική πολιτική και στα μετρά για αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Το αν κάνουν ομοιοκαταληξία με το Περδίκης ή με το Συλλούρης είναι απλά θέμα σύμπτωσης. Σε αυτή την εξίσωση δεν μας φταίνε τα δεκαπεντάχρονα.
