H 17η Ιουνίου καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας. Εγκαταλείποντας τη γη, αυτή χάνεται, μαζί της και η ευκαιρία για αξιοποίησή της. Γι’ αυτό τον λόγο είναι ουσιαστικό να γίνει κοινή συνείδηση ότι η ερημοποίηση και η ξηρασία βρίσκονται σε εξέλιξη, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά επείγουσα τη λήψη μέτρων που θα αποτρέπουν την περαιτέρω επέκτασή τους.
Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες, την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα, τη ραγδαία επιδείνωση της καταστροφής του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Η υποβάθμιση της γης σε ξηρές και ημίξηρες περιοχές, δυστυχώς είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, αλλά και της ανθρώπινης δραστηριότητας και αποτελεί ένα από τα πιο ανησυχητικά παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα που απασχολούν τον πλανήτη.
Η ερημοποίηση και η ξηρασία οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους από την Αφρική να μεταναστεύουν προς την Ευρώπη. Μαζί με τη φτώχεια, την καταπίεση και το πόλεμο η ερημοποίηση αποτελούν τις κυριότερες αιτίες του μεταναστευτικού προβλήματος.
Το νησί μας βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες που κινδυνεύουν με ερημοποίηση. Η Σαχάρα μετακομίζει προς βορρά και η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που κινδυνεύει με ερημοποίηση είναι η Κύπρος. Το πρόβλημα αυτό οφείλει η κυπριακή Κυβέρνηση να το ιεραρχήσει ως πολύ κρίσιμο και σοβαρό και να το θέσει ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εφαρμογή του στρατηγικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της ερημοποίησης απαιτεί πολιτικές αποφάσεις και κονδύλια εκατομμυρίων. Σε αυτό τον αγώνα η Κύπρος πρέπει να ζητήσει την ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Η καθιέρωση της ημέρας κατά της ερημοποίησης και της ξηρασίας στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς ηγέτες ανά το παγκόσμιο για την επείγουσα ανάγκη εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών, προστασίας του περιβάλλοντος.
