Η 25η Νοεμβρίου Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, μας υπενθυμίζει την παγκόσμια διάσταση αυτού του προβλήματος και αποτελεί μία ευκαιρία προκειμένου να υπάρξει προβληματισμός σε σχέση με τα δεδομένα που αφορούν την κυπριακή κοινωνία.
Η επιλογή της ημερομηνίας της 25ης Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της δολοφονίας των τριών αδερφών Mirabal, το 1960, πολιτικών ακτιβιστριών που αντιστάθηκαν στο καθεστώς του δικτάτορα Trujillo στη Δομινικανική Δημοκρατία.
Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο. Υπάρχουν πολλές – εμφανείς ή αφανείς – μορφές κακοποίησης (σωματική, σεξουαλική, λεκτική/ ψυχολογική, οικονομική κ.α.) και διάφορα είδη βίας (συντροφική/συζυγική και ενδοοικογενειακή, σεξουαλική παρενόχληση, trafficking κ.ά.), που πλήττουν κατά κύριο λόγο τις γυναίκες.
Σε δηλώσεις της η Αλεξία Σακαδάκη – βοηθός Γενική Γραμματέας της Γυναικείας Κίνησης Οικολόγων αναφέρει πως: «Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας περίπου 1 στις 3 (30%) γυναίκες παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή/και σεξουαλική βία, κυρίως στα χέρια ενός στενού συντρόφου. Επιπρόσθετα, η έκθεση της GREVIO που δημοσιεύτηκε στις 23 Νοεμβρίου, παρουσιάζει τα μεγάλα κενά της κυπριακής κυβέρνησης, επικρίνοντας κυρίως την έλλειψη ολοκληρωμένης υποστήριξης στα θύματα βιασμού.
Συγκεκριμένα, στην εν λόγω έκθεση, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην απουσία ειδικής συμβουλευτικής και ολοκληρωμένης βοήθειας για θύματα ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων (FGM), και θύματα εξαναγκαστικού γάμου ή βιασμού. Παρουσιάζεται αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης σε καταγγελίες βίας κατά των γυναικών και ειδικά σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ η συλλογή τεκμηρίων καθυστερεί σε τέτοιο βαθμό που ενδεχομένως να χάνονται. Όπως επίσης αναφέρεται, τα θύματα βιασμού που κατοικούν σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και στερούνται υποστήριξης.
Πέρα από τις άμεσες ανάγκες αυτών των θυμάτων, τέτοιες υπηρεσίες υποστήριξης θα πρέπει να είναι εξοπλισμένες για να αντιμετωπίσουν τις «κληρονομιές» της σεξουαλικής βίας, με ιδιαίτερη αναφορά στον απροσδιόριστο αριθμό γυναικών που ήταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης το 1974. Είναι ουσιώδες να παρέχονται συγκεκριμένες συμβουλευτικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση μακροχρόνιου τραύματος και ταλαιπωρίας.
Το πρόβλημα έχει όνομα και πρέπει να το κοιτάξουμε στα μάτια. Πρέπει η κάθε μία και ο κάθε ένας από εμάς να βοηθήσει στον αγώνα για την εξάλειψη του φαινομένου, μπαίνοντας ως ασπίδα προστασίας μπροστά σε θέματα βίας. Αναμφίβολα, θα πρέπει να υπάρξει πολύ καλός συντονισμός με την Αστυνομία Κύπρου και το Γραφείο Ευημερίας για τα περιστατικά που καταγράφονται έτσι ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να τηρείται διαχρονικά με μεγάλη ευλάβεια. Κανένα θύμα δεν πρέπει να αισθάνεται μόνο του!».
Ως Γυναικεία Κίνηση Οικολόγων (ΓΥΚΟ), θεωρούμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα αγώνα τον οποίο, μέσω των παρεμβάσεων και με συμπαραστάτη το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, θα συνεχίσουμε να δίνουμε, μέχρι τον τελικό στόχο. Η εμπέδωση των όρων πραγματικής ισότητας των φύλων θα άρει πολλές από τις αδικίες σε όλα τα επίπεδα και θα αποτελέσει στέρεη βάση για το καθοριστικό βήμα στην υπέρβαση των έμφυλων διακρίσεων.
