Οι Ευρωεκλογές πλησιάζουν.
Το εναπομένον διάστημα δεν παρέχει πολλές δυνατότητες για θαύματα όσον αφορά στη συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές, την εγγραφή νέων ψηφοφόρων, την ενθάρρυνση της συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων, τη μείωση της τυπικής και της ουσιαστικής αποχής, την ενεργότερη συμμετοχή των πολιτών. Δεν είναι αρκετό να διαθέσουν οι πολίτες εκείνο το μισάωρο μια Κυριακή του Μάη, χωρίς μάλιστα να χάσουν ούτε το πρώιμο μπάνιο στη θάλασσα. Ούτε αρκεί να κάνουν το χατίρι της οικογένειας, του κουμπάρου, του τοπικού παράγοντα, της συνήθειας και της ψευδαίσθησης πως δεν δικαιούνται να ξεφύγουν από την παράδοση…
Tώρα που έχουμε απαξιώσει όλους τους εγχώριους θεσμούς, η απαξίωση (και) της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι «φυσικό» επακόλουθο. Τι μας νοιάζει εμάς τι πρεσβεύουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι ποικίλες κοινές πολιτικές; Αυτοί που επιβάλλουν μνημόνια, κουρέματα και μια σύγχρονη πονηρή κηδεμόνευση των μικρών (και όχι μόνο) χωρών του ευρωπαϊκού νότου; Αυτοί που επιχορηγούν την Τουρκία για να διαχειρίζεται απάνθρωπα και κερδοσκοπώντας το πρόβλημα των προσφύγων της χαμένης αραβικής άνοιξης στην εξέλιξη της οποίας οι ίδιοι δεν ήταν αμέτοχοι. Αυτοί που παρακολουθούν τη νέα εισβολή της Τουρκίας, αυτή τη φορά στη Συρία, παρακαλώντας την να χαμηλώσει τις ποσοστώσεις αθώων θυμάτων. Αυτοί που εφησυχάζουν με τις «καλές» προθέσεις του σουλτάνου για δική του λύση (συντήρηση) του Κυπριακού, της κατοχής μιας χώρας μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτοί που μετρούν μεγαλύτερη την αγορά της κατοχικής Τουρκίας από εκείνη της ημικατεχόμενης Κύπρου…
Μα ακριβώς επειδή αυτή είναι η κακή πλευρά της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, επιτακτική είναι η ανάγκη δυναμικής και διεκδικητικής εκπροσώπησης και της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κι επειδή υπάρχει και η θετική πλευρά και οι προοπτικές μιας καινούργιας Ευρώπης, με σεβασμό στην πράξη των ανθρώπινων και των πολιτικών δικαιωμάτων των (όχι μόνο θεωρητικά) ίσων μεταξύ τους Ευρωπαίων πολιτών, με αποτελεσματική εφαρμογή αυστηρής περιβαλλοντικής πολιτικής, με διασφάλιση της ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών και της ποιότητας ζωής και για κοινωνική δικαιοσύνη, είναι ακόμα περισσότερο ουσιαστική η διεκδικητική συμμετοχή στο κοινό ευρωπαϊκό μας μέλλον.
Επανερχόμενοι εκεί ακριβώς που ξεκινήσαμε: Παλεύοντας ξανά για μια Κύπρο πραγματικά ελεύθερη, χωρίς κατοχή και ξένες εγγυήσεις, χωρίς βάσεις, χωρίς διαχωριστικές γραμμές και ρατσιστικές διακρίσεις, με τους Κυπρίους να ψηφίζουν Κυπρίους χωρίς απαγορευτικές ποσοστώσεις και αποκλεισμούς στη βάση της καταγωγής και της θρησκείας, χωρίς εσωτερικές, λεγόμενες, υπηκοότητες που συνιστούν ρατσιστική επινόηση και πρωτοτυπία, μοναδική ανά τας Ευρώπας και πέραν αυτών. Παλεύοντας ενάντια όχι μόνο στην κατοχή αλλά και τις συνέπειες και τα φανερά και τα κρυφά κατάλοιπά της, ενάντια στον κάθε μορφής φασισμό, για την πραγματική δημοκρατία και την (όχι ψευδεπίγραφη) ειρήνη. Η περίοδος των ψηφοδελτιακών μεταγραφών, των κομματικών δανεισμών και υποσχετικών έχει ουσιαστικά κλείσει.
Η πρόκληση για ανάδειξη του μηνύματος όπως περιγράφηκε είναι ακόμα ενεργή… Δεν πρέπει να χαθεί. Μπορεί αυτή να είναι η τελευταία ευκαιρία να ψηφίσουμε οι Κύπριοι μέσα από ενιαία διαδικασία. Η στήριξη ενός ευρωψηφοδελτίου ενοποιητικού των Κυπρίων είναι ακόμα δυνατή αλλά και υποχρεωτική! Δεν αρκεί ένα ψηφοδέλτιο να περιλαμβάνει και έναν Τουρκοκύπριο, πιθανόν για επίκληση προοδευτικότητας και αντίθεσης στον εθνικισμό. Χρειάζεται οι θέσεις να είναι ενάντια στον διαχωρισμό. Πώς θα πολεμήσεις τον εθνικισμό όταν διακηρύσσεις πως αγωνίζεσαι για λύση χωριστική σε εθνοτική βάση; Μπορείς με λύση ρατσιστική να «πολεμάς» τον εθνικισμό; Ακόμα και τώρα που πλησιάζουμε στη λήξη της προθεσμίας, υπάρχει η δυνατότητα και η υποχρέωση συσπείρωσης δυνάμεων που στηρίζουν μια ενωτική των Κυπρίων αντικατοχική γραμμή. Αυτό μπορεί να γίνει πράξη αν προτεραιότητα αποτελέσει η συλλογική προβολή αυτών των διεκδικητικών θέσεων και όχι η διεκδίκηση της ατομικής αποκλειστικότητας στην ανάληψη του ρόλου. Η εκλογική μάχη άλλωστε πρέπει να δοθεί, μέσα από συλλογική προσπάθεια, με προσήλωση στην προβολή των κοινών ενοποιητικών αντικατοχικών θέσεων και όχι μέσα από παράλληλες πορείες που, όπως όλες οι παράλληλες διαδρομές, ποτέ δεν συναντιούνται… Οι καιροί ου μενετοί!
