Το πρωινό της 14ης Αυγούστου 2005 χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μας.
Εκατό είκοσι ένας συμπατριώτες μας έχασαν τη ζωή τους στο αεροπορικό δυστύχημα της «Helios». Οικογένειες ξεκληρίστηκαν, παιδιά έμειναν ορφανά.
Οι συγγενείς των θυμάτων εξακολουθούν να βλέπουν τους ένοχους ατιμώρητους. Οι ευθύνες βαριές και για όσους χειρίστηκαν το θέμα των ποινικών ερευνών για το αεροπορικό δυστύχημα και οδήγησαν την εκδίκαση της υπόθεσης στο πλημμελειοδικείο στην Ελλάδα αντί στο κακουργιοδικείο στην Κύπρο.
Αρκετοί από τους συγγενείς των θυμάτων της Ήλιος διαμαρτύρονται ότι με το κούρεμα των καταθέσεων έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που τους καταβλήθηκε ως αποζημίωση. Πρόσφατα ο Πρόεδρος του Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών απέστειλε επιστολή στον Υπουργό Οικονομικών ζητώντας του όπως στο πλαίσιο της προετοιμασίας του νομοσχεδίου για το ταμείο αλληλεγγύης στα θύματα της οικονομικής κρίσης, υπάρξει πρόνοια που να αφορά την κατά προτεραιότητα αποζημίωση των θυμάτων της «Helios».
Ως Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών καλούμε όπως επιλυθούν όλα τα θέματα ασφάλειας πτήσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ξανά σε ανάλογα τραγικά συμβάντα. Πρόσφατα η εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» επανάφερε το θέμα της απουσίας ραντάρ προσέγγισης στα δυο νόμιμα αεροδρόμια της Κύπρου. Θέση μας είναι ότι κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να επιλύσει όλα τα κενά ασφάλειας που πιθανόν να υπάρχουν σε σχέση με τις αδειοδοτημένες αεροπορικές εταιρείες στην Κύπρο αλλά και στα Κυπριακά αεροδρόμια.
Το μεγαλύτερο βέβαια πρόβλημα ασφάλειας των πτήσεων στην περιοχή μας, το οποίο έχει ήδη επισημανθεί από πολλούς διεθνείς οργανισμούς, είναι η λειτουργία του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου. Η κυβέρνηση οφείλει να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα της την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου θέματος ασφάλειας των πτήσεων στην περιοχή μας μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. Η Τουρκία πρέπει να καταγγελθεί σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε ευκαιρία.
Η αεροπορική τραγωδία της «Helios» έφερε στην επιφάνεια τις κακοδαιμονίες της δημόσιας διοίκησης και της πολιτικής στη χώρα μας, την έλλειψη πρόβλεψης και πρόνοιας, την απουσία ανάληψης ευθύνης και την αντιμετώπιση των προβλημάτων με τη πρέπουσα προσοχή κ.ο.κ. Πρόκειται, δυστυχώς, για τις ίδιες διαπιστώσεις που κάναμε ξανά λίγα χρόνια μετά, ύστερα από τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν της έκρηξης στο Μαρί και τα οποία κατέγραψε η έκθεση Πολυβίου.
Οι τελευταίες κυβερνήσεις αν δεν διακατέχονταν από έλλειψη στην πρόβλεψη, πολλά ήταν αυτά που θα σώζονταν σε αυτό τον τόπο.