Η ενέργεια της Διοίκησης του Συνεργατισμού, να απολύσει εργαζόμενους εξαιτίας την ύπαρξης μη εξυπηρετούμενης οφειλής προς την τράπεζα αποτελεί μια πράξη λανθασμένη, που εκπέμπει το μήνυμα της εκδίκησης. Εφόσον για τη Διοίκηση της Τράπεζας, μείζον ζήτημα αποτελεί η αποπληρωμή των χρεών των εργαζόμενων -όπως ισχύει και για όλους τους πολίτες- δύσκολα κάποιος μπορεί να κατανοήσει το πως αυτό θα εξυπηρετηθεί, στερώντας από εργαζόμενους το εισόδημά τους.
Όσα αναφέρονται για παράκαμψη της ορθής τραπεζικής πρακτικής κατά την έγκριση δανείων, χρήζουν διερεύνησης που θα οδηγεί σε απόδοση ευθυνών. Είναι ωστόσο παρελκυστική τακτική να απολύονται οι εργαζόμενοι που αδυνατούν να αποπληρώσουν το χρέος τους, ως αυτοί να υπήρξαν οι μόνοι εμπλεκόμενοι σε τέτοιες διαδικασίες εγκρίσεων. Το ηθικό ζήτημα που ανακύπτει και το οποίο όλοι αναγνωρίζουμε, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επιλυθεί με εκδικητικού χαρακτήρα κινήσεις. Αντίθετα, θα πρέπει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να υπαχθούν τάχιστα σε έναν δημόσιο φορέα διαχείρισης, που θα διασφαλίσει το τραπεζικό σύστημα, το κράτος -ιδίως στην περίπτωση του Συνεργατισμού- αλλά πρωτίστως, του ίδιους τους πολίτες.
