Είναι φανερό ότι η μετάβαση του Προέδρου Αναστασιάδη στη Νέα Υόρκη και οι επαφές του με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Γκουντέρες γίνονται μέσα σε ένα περιβάλλον αδράνειας. Η Τουρκία -όπως και οι εμπλεκόμενες μεγάλες δυνάμεις- φαίνεται να είναι απασχολημένες με αλλά ζητήματα. Ακόμα και την εισβολή στη Κύπρο το 1974 ο Ερντογάν την αξιοποίησε για να τεκμηριώσει την θέση του ότι η Τουρκία είναι αυτάρκης τεχνολογικά και ότι αποτελεί μια περιφερειακή υπερδύναμη.
Την ιδιά ώρα απαγάγει το κυπριακό αλιευτικό και κρατεί παράνομα τους ναύτες.
Αυτά και άλλα πολλά είναι υποχρεωμένος να καταγγείλει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και να αποδείξει ότι η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Κύπρο συνιστά μια συνεχή απειλή για τη περιφερειακή ειρήνη, συνεπώς δεν πρέπει να γίνεται καν συζήτηση για αποχώρηση ή υποβάθμιση της ειρηνευτικής δύναμης.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να καταγγείλει τον συνεχιζόμενο εποικισμό και τα σχέδια αλλοίωσης της δημογραφίας της Κύπρου , σχέδια που συνιστούν διεθνές έγκλημα.
Αντί να προβάλλει τη διαλλακτικότητα του και αν εφευρίσκει μυστήριες φόρμουλες για διάρρηξη του αδιεξόδου οφείλει να δακτυλοδείξει την υπεύθυνη για το αδιέξοδο Τουρκία και να καλέσει την διεθνή κοινότητα να αναλάβει τις ευθύνες της. Διότι αν δεν το κάνει αυτό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα βρεθεί η κυπριακή δημοκρατία να κατηγορείται από τη διεθνή κοινότητα αντί των πραγματικών υπευθύνων.
Λυπούμαστε που στο εσωτερικό της Κύπρου ακούγονται φωνές που καλούν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σε ακόμα περισσότερες υποχωρήσεις. Διερωτόμαστε γιατί αυτές οι φωνές δεν θεωρούνται από το συγκυβερνών κόμμα ότι υποσκάπτουν την διαπραγματευτική θέση του Προέδρου; Γιατί το κυβερνών κόμμα δεν αντιδρά στην υπόσκαψη του Προέδρου Αναστασιάδη ο οποίος παρουσιάζεται περίπου ως συνυπεύθυνος για το αδιέξοδο;
