*Δήλωση κ. Αλεξίας Σακαδάκη, μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Ο θάνατος του συνανθρώπου μας που για τρεις μέρες ήταν μόνος και αβοήθητος στο σπίτι του μετά από πτώση, αναδεικνύει τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να απασχολήσουν την Πολιτεία και την κοινωνία. Ένας συνάνθρωπος μας χρειαζόταν βοήθεια και δεν την είχε.
Ενώ το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε πριν ένα χρόνο την λειτουργία της υπηρεσίας «Κόκκινο Κουμπί» για τηλεειδοποίηση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ακόμα δεν λειτούργησε.
Ακόμα, στα χωριά μας έπρεπε να λειτουργούν υπηρεσίες σύνδεσης με το διαδίκτυο όπου να μπορούν να επικοινωνούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα τα άτομα τρίτης ηλικίας. Για να καλυφθεί το ψηφιακό χάσμα, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν άνεργοι νέοι για να παρέχουν την τεχνολογική υποστήριξη και να συνδέουν τους ηλικιωμένους μας με τους αγαπημένους τους, μέσω δικτύων και εφαρμογών.
Έπρεπε επίσης, να γίνει καταγραφή όλων των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι τους και να αξιολογηθούν οι ανάγκες τους. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να μένει αβοήθητος.
Για να γίνουν όλα τα πιο πάνω χρειάζεται πολιτική βούληση και ένα κράτος πρόνοιας που να θέτει τον πολίτη στο επίκεντρο του πολιτικού του προγράμματος.
Κυρίως αυτές τις μέρες των γιορτών, η πλειοψηφία των ηλικιωμένων μας βρέθηκε σε συγκριτικά πιο δυσμενείς συνθήκες από την υπόλοιπη κοινωνία, λόγω της πανδημίας. Κάποιοι έμειναν στο σπίτι μόνοι τους, χωρίς καμιά επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Στερήθηκαν τις αγκαλιές και τα χαμόγελα των παιδιών και εγγονιών τους, αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή. Η γήρανση δεν πρέπει να σημαίνει απομόνωση ή παραμέληση.
