Η αποδοχή της 28ης Ιουνίου, ως ημερομηνίας για τη νέα πενταμερή, είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα αυτοεγκλωβισμού του Προέδρου Αναστασιάδη. Όχι μόνο, γιατί για άλλη μια φορά η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει κληθεί από τον ΟΗΕ στη διάσκεψη με αποτέλεσμα την παγίωση της υποβάθμισή της αλλά επίσης, γιατί ο κίνδυνος να μην υπάρχει τελικά συμφωνημένο “κοινό έγγραφο” μας οδηγεί σε μια διάσκεψη αγνώστου περιεχομένου, με τον κάθε εμπλεκόμενο να ερμηνεύει κατά το δοκούν το ρόλο της.
Μεγαλύτερη ακόμη ανησυχία προκαλεί η θέση του κ. Άιντε, ότι το “έγγραφο” ως ιδιοκτησία των Ηνωμένων Εθνών, αρκεί να μην εγείρει σημαντικές διαφωνίες των εμπλεκόμενων, χωρίς να απαιτείται η προηγούμενη έγκρισή τους. Άρα αναμένεται να κινείται στον χώρο της λεγόμενης “εποικοδομητικής ασάφειας”.
Αυτό που δήλωνε πως θέλει να αποφύγει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φαίνεται να υλοποιείται, δηλαδή να στήνεται ένα σκηνικό για blame game εναντίον της ελληνικής και κυπριακής πλευράς.
Η τουρκική στάση είναι αυτή που δεν επιτρέπει την προώθηση των συνομιλιών και αυτό το στοιχείο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δε μπορεί να το παραβλέπει. Αν αυτό συνεχίσει να συμβαίνει, η όποια αδυναμία συνέχισης των συνομιλιών, θα επιχειρηθεί να αποδοθεί στη στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ήδη έχει γίνει στο παρελθόν.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει ιστορικές ευθύνες να μην το επιτρέψει και αυτό απαιτούμε να κάνει.
