Η 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα των ΑμεΑ καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη με στόχο την κινητοποίηση-εφαρμογή της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Η πρόσφατη πολυσέλιδη έκθεση της επιτροπής για την εφαρμογή της συνθήκης για την Κύπρο ανέδειξε σωρεία παραλήψεων και κενών στην κυπριακή νομοθεσία και στις κυβερνητικές πολιτικές.
Η απερχόμενη κυβέρνηση αντί να θέσει ως άμεση προτεραιότητα της την υλοποίηση όλων των συστάσεων της εθνικής επιτροπής για την εφαρμογή της συνθήκης, προχώρησε σε ακόμα μια αλγεινή πράξη που αποδεικνύει την ανάλγητη στάση της έναντι των αναπήρων και του αναπηρικού κινήματος
Η αναπομπή του Περί Ατόμων με Αναπηρίες Νόμου, που προβλέπει την ενίσχυση των ανθρώπων με αναπηρίες με ένα ποσό της τάξης των 140.000 ευρώ ετησίως που ψήφισε ομόφωνα η Βουλή, αποτελεί μια πράξη ευθείας απαξίωσης του αναπηρικού κινήματος από τον ίδιο τον Πρόεδρο .
Ιδιαίτερα το επιχείρημα επειδή δίνεται η δυνατότητα στο αναπηρικό κίνημα να συμβάλει στη διαχείριση αυτού του πόσου, περιορίζει τις εξουσίες του υπουργείου, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις πρόνοιες της συνθήκης που σαφώς ορίζουν ότι στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τους αναπήρους κύριο ρόλο θα έχουν οι ίδιοι οι ανάπηροι.
Όποιο νομικό ή νομικίστικο κώλυμα και αν προβάλλεται, η ουσία της αναπομπής του εν λόγω νόμου έχει να κάνει με την απαξίωση των ανθρώπων αυτών.
Αναρωτιόμαστε επίσης εύλογα, πως γίνεται μπροστά στο μεγάλο τάχα “success story” της κυβέρνησης, η πρόνοια για δυνατότητα αύξησης του παραπάνω ποσού για προγράμματα και δράσεις για τους ανάπηρους, να είναι ικανή να εκτροχιάσει τα δημόσια οικονομικά;
Ή μήπως τελικά η κοινωνική ευαισθησία του Προεδρικού εξαντλείται σε ανώδυνα προεκλογικά “δεσμεύομαι”
