Οι χθεσινές δηλώσεις της Αμερικανίδας πρέσβειρας κας Ντόχερτι στο συνέδριο του Economist μπορούν να χαρακτηριστούν ως αμφιλεγόμενες και αμφίσημες.
Από την μια αποδοκίμασε την εμπλοκή στρατιωτικών μέσων στο θέμα του φυσικού αερίου εννοώντας προφανώς την Τουρκία ενώ αναγνώρισε το αυτονόητο δικαίωμα της Κύπρου να διεξάγει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ.
Δεν τοποθετήθηκε όμως έναντι των σχεδίων της Τουρκίας για διενέργεια γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, πράξη που χωρίς να είναι στρατιωτική παραμένει παράνομη και θα έπρεπε να είναι καταδικαστέα.
Επιπλέον αναφέρθηκε για ισότιμο διαμοιρασμό των κερδών του φυσικού αερίου ανάμεσα στις δυο κοινότητες για να της απαντήσει ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Χριστοδουλίδης ότι άλλο ισότιμη και άλλο ισόποση διανομή.
Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται στο πόσα κέρδη θα διανέμονται , αυτό άλλωστε λένε ότι το έχουν λύσει ήδη μέσω των συγκλίσεων στις συνομιλίες,
Το πρόβλημα βρίσκεται στο θεμελιακό ζήτημα της ενιαίας κυριαρχίας και στην άσκηση των δικαιωμάτων του ενός και μοναδικού κράτους.
Η αρχή που θα πρέπει να υπερασπιστούμε είναι ότι το φυσικό αέριο δεν ανήκει στις δυο κοινότητες , ούτε ίσα ούτε ισότιμα , ανήκει στον κυπριακό λαό στο σύνολο του.
Αλλά μήπως οδηγούμαστε και σε αποκέντρωση της κυπριακής ΑΟΖ;
