Από καιρό ήθελα να γράψω ένα μικρό σημείωμα πάνω σε αυτό το θέμα. Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι έλεγα και δεν εκπλήρωσα αυτό το στόχο. Μέχρι που τις προάλλες προέκυψε το θέμα των αποκαλύψεων του αραβικού ειδησεογραφικού καναλιού Al Jazeera για το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα (ή αλλιώς χρυσά διαβατήρια). Με ενδιαφέρον άκουσα πολλούς φίλους μου να χαρακτηρίζουν ως ανάξιες λόγου τις αποκαλύψεις, γιατί προέρχονται – τάχα – από ένα «φιλοτουρκικό» κανάλι.

Παλαιότερα, όταν οι ίδιες ή παρόμοιες αποκαλύψεις έγιναν από άλλα μέσα ενημέρωσης (μέχρι και το Euronews ασχολήθηκε με τα ρεζιλίκια μας), εφευρεθήκαν άλλες αφορμές για να καλύψουμε τις πομπές μας.

Ας κάνουμε λοιπόν – με αυτή την αφορμή – μια ιδεολογική περιήγηση γύρω από αυτό το ζήτημα. Μπορεί άραγε στο όνομα του πατριωτισμού να συγχωρούνται οικονομικά εγκλήματα, η διαφθορά, η διαπλοκή, ο νεποτισμός κλπ;

Τι άραγε μπορεί να έχει να πει γι αυτό ο μεγάλος ποιητής Α. Κάλβος;

«Όσοι το χάλκεον χέρι, βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Τι είναι όμως η αρετή; Πόσο σημαντικό στοιχείο είναι ώστε ο ποιητής να την βάζει πρώτη, πριν και από την τόλμη και το θάρρος των ηρώων που διακινδύνευσαν την ζωή τους για την Ελευθερία της πατρίδας; 

Κατά τους αρχαίους Έλληνες «αρετή είναι η ηθική αριστεία». Στην απουσία της αρετής, της ηθικής αριστείας, ευδοκιμούν η πολιτική ανηθικότητα, η έλλειψη λογοδοσίας, η διαπλοκή και η διαφθορά, η κομματοκρατία, η ημετεροκρατία, η αναξιοκρατία και ο νεποτισμός.

Συνεπώς δεν μπορούν οι φαύλοι και οι ανήθικοι να διδάσκουν πατριωτισμό. Δεν είναι σε θέση και δεν τους επιτρέπεται να θέλουν να στολίσουν τον βόθρο και τη σαπίλα τους με εθνικόφρονα χρώματα και πατριωτικά λάβαρα.

Ο Σάμιουελ Τζόνσον είπε ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος». Έχει δίκαιο. Προσοχή: δεν φταίει ο πατριωτισμός γι’ αυτό. Ο πατριωτισμός από μόνος του είναι μια αξία, είναι μέρος της ευρύτερης έννοιας της αρετής κατά τους αρχαίους Έλληνες. Όπως οι εγκληματίες χρησιμοποιούσαν τα ιερά ως άσυλο, έτσι και οι σύγχρονοι απατεώνες μολύνουν την ιερή αξία του πατριωτισμού χρησιμοποιώντας την ως πρόχωμα, προκειμένου να καλύψουν τις βρώμιες τους.

«Το επενδυτικό πρόγραμμα ενισχύει την εθνική οικονομία», λέει η Κυβέρνηση. Δεν έχω ακόμα καταλάβει πόσο έχει ενισχύσει την κυπριακή οικονομία. Το σίγουρο είναι ότι έχει ενισχύσει την αισχροκέρδεια, τον νεποτισμό, την επιδίωξη του εύκολου και ανήθικου κέρδους, ενώ ταυτόχρονα έδωσε τη δυνατότητα σε ένα αριθμό από «διεθνείς προσωπικότητες», αμφιβόλου αρετής να αποκτήσουν τα πλεονεκτήματα του ευρωπαϊκού διαβατηρίου.

«Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής», σκέφτηκε το άγαλμα του ήρωα, παρά τον λόφο του κυβερνείου. Οι πρόσφατοι ιθαγενείς στην καταγωγή ένοικοι του μεγάρου στο λόφο (Προεδρικό λέγεται τώρα) – όπως κι ο άλλος ο εξ Ιγκλετέρας – δεν διακρίνουν ποια σχέση έχει η αρετή, με την ελευθερία, τουλάχιστον τόσον καλά όσο κατανοούν την έννοια του χρήματος. Έχουν άλλες αρετές. Διαπρέπουν – ως συνηθίζεται στα μέρη μας από τους άρχοντες του τόπου – σε αθλήματα όπως το νεποτισμό και την ημεροκρατία, τη διαφθορά και την διαπλοκή, το χρηματισμό και τη δωροδοκία. Διαιωνίζουν και αναπαράγουν τις συνθήκες της κομματοκρατίας, ημετεροκρατίας και κουμπαροκρατίας, της α-χρηστής διοίκησης και αναξιοκρατίας.

Αυτός είναι ο άλλος Αττίλας μέσα μας. Είναι οι άλλες ορδές του Μωάμεθ του Πορθητή που λειτουργούν εντός των τειχών, ως πέμπτη φάλαγγα, διαβρώνοντας το οικοδόμημα της Δημοκρατίας και καθιστώντας άνευ ουσίας την υπεράσπιση της Ελευθερίας στα μάτια των απλών πολιτών.

Είναι λοιπόν – κατά την άποψη μου – καθήκον ιερό, είναι καθήκον πατριωτικό, καθήκον δημοκρατικό – «αψηφώντας το χάλκεον και βαρύ χέρι του φόβου» – να αγωνιζόμαστε καθημερινά κατά της ανηθικότητας, της φαυλότητας και της καθεστηκυίας τάξης που στηρίζονται και καλλιεργούν τη διαφθορά, τη διαπλοκή και την αναξιοκρατία.

Γιώργος Περδίκης

Βουλευτής Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών