Με τη σημερινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί της προδικαστικής ένστασης στη δίκη του Γενικού Ελεγκτή φωτίζει το οξύμωρο και το άδικο της όλης διαδικασίας.
Ασφαλώς η απόφαση σε μια νομική πτυχή, που δεν αφορά την ουσία της υπόθεσης, είναι απολύτως σεβαστή.
Είναι όμως αξιοσημείωτη η παραδοχή του δικαστηρίου ότι βασίστηκε στο προηγούμενο της υπόθεσης Ερωτοκρίτου όταν ο τότε Γενικός Εισαγγελέας αποκάλυψε ένα σκάνδαλο διαπλοκής και διαφθοράς στο οποίο αποδείχθηκε ότι είχε εμπλοκή ο τότε βοηθός γενικός εισαγγελέας.
Το οξύμωρο και αξιοσημείωτο είναι ότι στην παρούσα περίπτωση συμβαίνει το αντίθετο. Ο Γενικός Εισαγγελέας ζητά την παύση του Γενικού Ελεγκτή γιατί αυτός συνηθίζει να αποκαλύπτει τα σκάνδαλα διαπλοκής και διαφθοράς.
Η μη εμπλοκή ενός κρατικού αξιωματούχου σε σκάνδαλα αλλά η προσπάθεια του για αποκάλυψή τους, ορίζεται πλέον ως “απρεπής συμπεριφορά”.
Για εμάς όμως, το θέμα της δίωξης του Γενικού Ελεγκτή από την Εισαγγελία ήταν και παραμένει πρωτίστως πολιτικό.
Από τη μια έχουμε ένα θεσμό που αποκαλύπτει τα σκάνδαλα και λειτουργεί υπέρ της διαφάνειας και του κράτος δικαίου.
Από την άλλη, έχουμε ένα αμαρτωλό σύστημα που λειτουργεί εκδικητικά, προσπαθεί να εκδιώξει τον Γενικό Ελεγκτή και να κομματικοποιήσει το θεσμό.
Το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών από την πρώτη στιγμή υπερασπίζεται τον Γενικό Ελεγκτή, τη διαφάνεια και το κράτος δικαίου.
Τα άλλα κόμματα που κρύβονται μιλώντας για «σύγκρουση θεσμών» ή ο Πρόεδρος που νίπτει τας χείρας του, ποιους υπερασπίζονται;
Δεν μας δημιουργεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι ο Γενικός Εισαγγελέας διευκολύνει τον Προέδρο Χριστοδουλίδη στο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου που επέλεξε να παίξει, με την δήλωση του ότι δεν θα τον καλέσει ως μάρτυρα κατηγορίας.
Το παιχνίδι προφανώς είναι στημένο και καλά προετοιμασμένο.