Όπως έχουμε πληροφορηθεί, με πρόσφατη απόφαση του το Υπουργικό Συμβούλιο προχώρησε σε απαλλοτρίωση δύο τεμαχίων για την προστασία της φώκιας, στις Θαλασσινές Σπηλιές, σε τοποθεσία διπλά από τις γνωστές έξι επαύλεις που η ανέγερση τους προκάλεσε σάλο πριν από δυο χρόνια.
Η απαλλοτρίωση έγινε μετά την έκθεση του κυρίου Δενδρινού, που έγινε για λογαριασμό της κυβέρνησης. Αυτή η απόφαση μπορεί να θεωρηθεί σωστή αλλά σίγουρα ήρθε πολύ καθυστερημένα. Η συγκεκριμένη ενέργεια μπορούσε να γίνει άμεσα και δεν χρειαζόταν κανένας ειδικός για να την υποδείξει. Η αυτονόητη αυτή πράξη πήρε δυο χρόνια να μελετηθεί ,να «τεκμηριωθεί» και να υλοποιηθεί κι αυτό λέει πολλά για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης και για την έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Όπως μάλιστα πληροφορούμαστε τα εν λόγω τεμάχια που γειτνιάζουν με τις γνωστές έξι επαύλεις, ευρίσκονται σε περιοχή αναδασμού.
Όταν οι Οικολόγοι, ανάδειξαν το θέμα γιατί το κράτος δεν προχώρησε στην άμεση απαλλοτρίωση και των έξι επαύλεων και αυτού του τεμαχίου; Γιατί όταν μιλήσαμε για λευκή ζώνη στην περιοχή μέχρι να παρθούν αποφάσεις η να ολοκληρωθεί το τοπικό σχέδιο οι υπουργοί κώφευαν και οι τοπικοί παράγοντες μας κήρυξαν «persona non grada»; Γιατί άφησαν για δυο χρόνια να εξελίσσεται ένα τσουνάμι οικοδομικών αδειών και να τσιμεντώνεται όλη η περιοχή των θαλασσινών σπηλιών;
Μήπως η απαλλοτρίωση των δυο τεμαχίων είναι τελικά μια βολική κάλυψη του εγκλήματος; Μήπως οι ιδιοκτήτες των τεμαχίων που απαλλοτριώθηκαν δεν ανήκουν στους «ημέτερους»; (δεν ξέρουμε καν αν είναι Κύπριοι) .
Οι Θαλασσινές Σπηλιές, μια περιοχή που είναι χαρακτηρισμένη σαν μνημείο της Φύσης, και αντί προστασίας, έτυχε μιας ανελέητης και βάρβαρης ανάπτυξης, τα τελευταία χρόνια.
Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τις διαδοχικές αλλαγές ζωνών, οι οποίες ήταν στοχευμένες και εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους μεγαλοντηβέλοπερς. Διερωτόμαστε εν μέσω Κορωνοϊού, το κράτος έρχεται να χρυσώσει το χάπι με αυτή του την ενέργεια. Διερωτόμαστε ακόμη τι έμεινε να σωθεί, αφού όλα έχουν γίνει θυσία στον βωμό της ανάπτυξης.
