Το κράτος έχει παραδεχθεί ότι υπάρχουν αδυναμίες σε δομές υγείας στην Κύπρο και ως εκ τούτου παραπέμπει ασθενείς στο εξωτερικό. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς αυτοί είναι ανήλικα παιδιά και η συνοδεία τους είναι εκ των ων ουκ άνευ. Πέραν των ανηλίκων όμως, και οι ενήλικες ασθενείς που φεύγουν στο εξωτερικό για μια δύσκολη θεραπεία – που δεν παρέχεται στην Κύπρο – χρειάζονται την παρουσία κάποιου δικού τους προσώπου στο πλάι τους.
Αποτελεί γεγονός ότι πολλοί γονείς, λόγω της διάρκειας των θεραπειών που θα τύχουν τα παιδιά τους, παραιτούνται από την εργασία τους, με αποτέλεσμα να μένουν χωρίς εισοδήματα. Για να μπορούν οι οικογένειες αυτές να καλύψουν εισιτήρια, έξοδα διαμονής και διατροφής, διακίνησης και άλλα έξοδα που προκύπτουν στο εξωτερικό, αναγκάζονται να ξεπουλήσουν περιουσιακά τους στοιχεία, επειδή (επαναλαμβάνουμε), το κράτος δεν μπορεί να παράσχει τις αναγκαίες θεραπείες. Τα περιστατικά αυτά, όπως ακούστηκε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Υγείας, είναι περίπου 1200 κάθε χρόνο.
Ένα υφυπουργείο που θα έπρεπε να έχει την ευθύνη να βοηθήσει τέτοιες περιπτώσεις, είναι αυτό της Κοινωνικής Πρόνοιας. Η κα. Υφυπουργός οφείλει να βγει από το γραφείο της και να αφουγκραστεί τις ανάγκες των συνοδών των ασθενών.
Η Υπουργός Υγείας, όπως ανέφερε η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου, έχει ζητήσει 350 χιλιάδες ευρώ για να καλύψει τα έξοδα των συνοδών των ασθενών. Σύνδεσμος που ασχολείται με το θέμα αυτό, ανέφερε ότι από τον Γενάρη μέχρι την Οκτώβριο δαπανήθηκαν 500 χιλιάδες (!) ευρώ για τον σκοπό αυτό. Εύλογα, διερωτάται κανείς τι έρευνα έκανε το Υπουργείο Υγείας και ζητεί μόνο 350 χιλιάδες από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών καλεί την Κυβέρνηση να δείξει την ελάχιστη ευαισθησία και να εξετάσει, άμεσα, πόσοι συνοδοί βρίσκονται εκτός Κύπρου, να καλύψει τα έξοδά τους και όχι να εγκρίνει ποσά που αν μοιραστούν στον αριθμό των περιπτώσεων που αναφέρθηκε, θα είναι στην κυριολεξία ψίχουλα! Το κράτος έχει υποχρέωση να πράξει κατ’ αυτό τον τρόπο. Εν αναμονή λοιπόν της όποιας νομοθετικής ή άλλης ρύθμισης του θέματος στο μέλλον, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης. Καλούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει άμεσα.
