*Γραπτή Δήλωση κ. Αλεξίας Σακαδάκη, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής
Το 1990 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την 1η Οκτωβρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» ως οφειλόμενος φόρος τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Η κ. Αλεξία Σακαδάκη αναφέρει: «Γιορτάζουμε την παγκόσμια μέρα των ηλικιωμένων, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πολλές φορές τον Γολγοθά που βιώνει μεγάλο ποσοστό των ηλικιωμένων μας. Το κράτος δεν παρέχει τα ελάχιστα, κλέβοντας την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που θα έπρεπε να τυγχάνουν εκτίμησης και σεβασμού. Σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που νοιάζεται πραγματικά για τον άνθρωπο θα ανέμενε κανείς πολύ περισσότερα από ότι υπάρχουν σήμερα. Συγκεκριμένα, παρατηρούμε πως δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς υποδομές για φιλοξενία των ατόμων τρίτης ηλικίας. Οι κρατικές στέγες ενηλίκων είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ενώ οι συνθήκες που παρατηρούνται είναι λυπηρές. Οι ιδιωτικές στέγες ενηλίκων είναι οικονομικά ασύμφορες. Ακόμα, παρατηρείται μια τεράστια αδυναμία για έλεγχο, με αποτέλεσμα να γίνονται αναφορές για κακοποίηση, αμέλεια και αδιαφορία. Καταγγελίες που σοκάρουν κάθε φορά, αλλά δυστυχώς δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
Τρανταχτό παράδειγμα της αδιαφορίας του κράτους για τα άτομα τρίτης ηλικίας, αποτελεί το κτίριο της περιφερειακής στέγης ηλικιωμένων στο Παλαιχώρι. Το κτίριο ανεγέρθηκε το 2018 με δαπάνη ύψους €2.788.000 (το έργο είχε ενταχθεί στο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2007 – 2013) και μέχρι σήμερα δεν έχει λειτουργήσει για να καλύψει τις ανάγκες των κοινοτήτων της περιφέρειας. Οι λόγοι της αναβολής λειτουργίας ποικίλουν αλλά κατά την άποψη μας δεν αποτελούν ικανοποιητική δικαιολογία. Υποσχέσεις για έναρξη των εργασιών της στέγης, έχουν δοθεί επανειλημμένως τόσο σε επίπεδο κυβερνητικό όσο και σε επίπεδο τοπικών αρχών. Δυστυχώς, το κτίριο ξεκινά να παρουσιάζει τα πρώτα στίγματα φθοράς, χωρίς να δοθεί προς εξυπηρέτηση των ατόμων τρίτης ηλικίας.
Αναμένουμε ότι με τον νέο χρόνο (τέσσερα και πλέον χρόνια μετά την ανέγερση του κτιρίου) θα μπορέσουν επιτέλους τα άτομα τρίτης ηλικίας των κοινοτήτων της περιφέρειας να απολαύσουν τη Στέγη και να αξιοποιήσουν την δυνατότητα διαμονής τους σε αυτό τον χώρο. Η στήριξη στην τρίτη ηλικία και στις ορεινές κοινότητες πρέπει να συνοδεύεται από πράξεις.
Στον τομέα της μετακίνησης, οι δημόσιες συγκοινωνίες αντί να βελτιώσουν τα δρομολόγιά τους προς εξυπηρέτηση και των ατόμων τρίτης ηλικίας, πρόσθεσαν τον τελευταίο ένα χρόνο επιπλέον ταλαιπωρία με αναγκαστικές αποβιβάσεις και επιβιβάσεις, γεγονός που αύξησε το βαθμό δυσκολίας για χρήση από τους ηλικιωμένους. Αναφορές σημειώνουν πως με την αλλαγή αυτή, περιορίστηκε κατά πολύ η κοινωνικοποίηση και ψυχαγωγία των ηλικιωμένων που αξιοποιούσαν τις δημόσιες συγκοινωνίες για μετακίνηση σε φιλικές συναντήσεις και βόλτες.
Σημαντική πρόταση για να αποδοθεί εκτίμηση στους αγώνες και κόπους της τρίτης ηλικίας είναι να υιοθετηθεί η αρχή της ελάχιστης χαμηλής σύνταξης ούτως ώστε κανένας συμπατριώτης / συμπατριώτισσα να μην βιώνει δύσκολες συνθήκες και να αποκαλείται «χαμηλοσυνταξιούχος». Πέραν τούτου, πρέπει να προωθηθεί η τροποποίηση της νομοθεσίας για τους οίκους ευγηρίας και τα κέντρα αποκατάστασης ώστε να είναι προσιτή και σε αξιοπρεπές επίπεδο η φροντίδα για τους ηλικιωμένους. Θα πρέπει επίσης, το κράτος να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες των ηλικιωμένων σε ορεινές και αστικές περιοχές, παρέχοντας επαρκεί πληροφόρηση με μεθόδους που ανταποκρίνονται στις δικές τους πραγματικότητες, ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μετακίνηση και πραγματική ψυχαγωγία με ευκαιρίες δραστηριοποίησης και κοινωνικοποίησης».
