Ο ντόρος των τελευταίων ημερών, τον οποίο ως Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών παρακολουθούμε απρόσκοπτα, μας δίνει την αίσθηση ότι ο Υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Χαμπιαούρης, τοποθετείται με αντιφάσεις οι οποίες συνοδεύονται με εμμονές σε πολλά από τα θέματα που αφορούν τα τεκταινόμενα.

Η μεταρρύθμιση στην παιδεία είναι απολύτως θεμιτή όταν υπάρχει στόχος. Ένας από αυτούς, ίσως και ο βασικότερος, είναι η αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, οι αδυναμίες της οποίας καταγράφονται ως επί το πλείστον στις τελικές εξετάσεις, στο τέλος κάθε σχολικής περιόδου.

Γίνονται συζητήσεις – και από αυτές πηγάζουν διαξιφισμοί – σε σχέση με την εξοικονόμηση οικονομικών πόρων. Είναι τουλάχιστον ατυχές να επιδιώκεται από μέρους της Κυβέρνησης μια τέτοια πρακτική, αν δεν διασφαλιστεί ότι οι πόροι που θα εξοικονομηθούν θα επιστραφούν ως επιπλέον κονδύλια για την ίδια την παιδεία.

Το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών καλεί τον Υπουργό Παιδείας να προσέλθει σε ένα διάλογο εφ’ όλης της ύλης, θέτοντας ακόμη και την απόφαση του Υπουργικού της περασμένης εβδομάδας σε διαπραγμάτευση, αφού παραδέχθηκε πως την προώθησε για υπερψήφιση χωρίς να έχει προχωρήσει στην αναγκαία διαβούλευση με τις εμπλεκόμενες συνδικαλιστικές κινήσεις. Αυτό θα βοηθήσει να αποφευχθούν και οι αντιφάσεις που εκφράζει αλλά και θα εξομαλύνει τις εμμονές που φαίνεται να διατηρεί σε ορισμένα εκ των θεμάτων.

Καλούμε όμως και τις εμπλεκόμενες οργανώσεις (συνδικαλιστικές και συνδέσμους γονέων), να δράσουν δίνοντας έμφαση στην ίδια την παιδεία αλλά και τους μαθητές της, αφήνοντας κατά μέρους την γενικότερη αντίθεσή τους με την στάση που έχει τηρήσει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και ιδιαίτερα ο Υπουργός και η συμβουλευτική του ομάδα. Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα πρέπει να τεθούν σε δεύτερη μοίρα ενόψει της αδήριτης ανάγκης για άμεση αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας εν μέσω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης (παρά τις διαβεβαιώσεις του Υπουργού Οικονομικών περί του αντιθέτου).

Θα θέλαμε επιπλέον να τονίσουμε πως έχει αφεθεί στο απυρόβλητο ο Υπουργός Οικονομικών, ο οποίος με την εμμονή του στον ορισμό ανώτατου ορίου δαπανών σε κάθε υπουργείο ανεξαρτήτως της αντικειμενικής ανάγκης αύξησης δαπανών, υποχρεώνει το κάθε υπουργείο σε αλχημείες μεταφοράς κονδυλίων του που έχουν ήδη εγκριθεί στον προϋπολογισμό του για άλλες δαπάνες, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε νέα πάγια κόστη που προκύπτουν. Εδώ βρίσκεται και το κλειδί του ερωτήματος που τίθεται επιτακτικά προς τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού: ο λόγος που έχει μπει σε αυτή την δίνη είναι η άρνηση του Υπουργού Οικονομικών να αυξήσει την οροφή κοστών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού;

Τέλος, σημειώνουμε ότι μετά από τόσες μέρες διαπληκτισμών και ανταλλαγής επιχειρημάτων των δύο πλευρών, δεν έχει ξεκαθαριστεί το πιο σημαντικό ερώτημα: πόσα λεφτά εξοικονομούν οι προτάσεις που έχουν ήδη εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο και πως προτίθεται να τα διαθέσει προς όφελος των μαθητών, των σχολικών υποδομών και των αναλώσιμων;