76 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την απελευθέρωση του «εργοστασίου θανάτου» του Άουσβιτς από τις σοβιετικές δυνάμεις στις 27 Ιανουαρίου του 1945. Το στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι – κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά – στέκει σήμερα ως ένα μνημείο, όχι μόνο για το τί είναι ικανός ο άνθρωπος να κάνει στον συνάνθρωπό του, αλλά και που οδηγεί ο φασισμός, ο εθνικισμός, και η ακροδεξιά.
Σε ένα κόσμο γεμάτο με νέες κοινωνικές και απειλητικές προκλήσεις δεν αρκεί μόνο η μνήμη ή η καταδίκη για να αντιμετωπιστεί η άνοδος του νεοφασισμού. Απαιτείται δράση και αντιπρόταση, αντιμετώπιση των αναγκών των ανθρώπων και της κοινωνίας και απαντήσεις στις μεγάλες και δικαιολογημένες ανησυχίες των πολιτών.
Αυτό που οφείλουμε να πράξουμε ως κοινωνία για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές είναι να εργαστούμε για την υπεράσπιση της αξίας της δημοκρατίας, αλλά κυρίως για την καταπολέμηση των οικονομικών αιτίων που θέτουν τμήματα του λαού στο περιθώριο.
Δυστυχώς ο φασισμός δεν έχει εξαλειφθεί και αναβιώνει σήμερα μέσα από απάνθρωπες πολιτικές αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών.
Η συντριβή του φασισμού δεν αποτελεί μόνο ένα ιστορικό γεγονός, είναι κυρίως σημερινό καθήκον και υποχρέωση όσων τιμούν τις θυσίες των λαών που πολεμήσαν και αγωνίστηκαν για να τον αντιμετωπίσουν.
