Όταν ο σημερινός πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος κ. Αβέρωφ Νεοφύτου αποχωρούσε το 2013 από τη θέση του υπουργού συγκοινωνιών δήλωνε με παρρησία ότι για δυο θέματα λυπόταν. Πρώτο θέμα που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ήταν αυτό των δημοσίων συγκοινωνιών και δεύτερο, των τροχαίων ατυχημάτων.
Δεκαπέντε χρόνια μετά η κατάσταση παραμένει στα ίδια περίπου επίπεδα , με την Κύπρο να καταγραφεί αιματηρά ποσοστά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δυστυχώς η καταγραφή των θανατηφόρων τροχαίων έχει πλέον γίνει μέρος της ζωής μας, με αποκορύφωμα τα τελευταία δύο τροχαία όπου χάθηκαν στην άσφαλτο ένας πατέρας δύο παιδιών και ένα 5χρονο κοριτσάκι.
Η Αστυνομία βρίσκεται σε συνεχείς και διαρκείς εκστρατείες, οι οποίες αφορούν στον έλεγχο της εφαρμογής του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ενημερώνει το κοινό για τους κινδύνους που ελλοχεύουν, όμως αυτό το απρόσωπο σύστημα που πολλοί επικαλούνται, φαίνεται να νοσεί, την ώρα που όλα όσα γίνονται φαίνεται να μην είναι αρκετά.
Το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών ακόμη διερωτάται τι έγινε με τις κάμερες φωτοεπισήμανσης που εγκαταστάθηκαν στους δρόμους και γιατί από τότε που τέθηκαν εκτός λειτουργίας δεν έχουν αποκατασταθεί;
Επίσης, στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας, όπως για παράδειγμα τα ταξί και τα λεωφορεία, παρατηρούμε ότι δεν υπάρχουν συστήματα ασφαλείας συγκράτησης για νήπια ή παιδιά μικρής ηλικίας και ως εκ τούτου το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών έχει αναλάβει την πρωτοβουλία της κατάθεσης σχετικής πρότασης νόμου από τις 28 Απριλίου 2017, μαζί με την κα Άννα Θεολόγου και η οποία αναμένουμε ότι η ολομέλεια τις Βουλής θα την υιοθετήσει. Δυστυχώς φαίνεται ότι κάποια κόμματα κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Δεν μπορούμε, μένοντας στη στασιμότητα, να αναμένουμε να επέλθει η αλλαγή και η καλλιέργεια οδικής συνείδησης. Χρειάζονται και νόμοι και εργαλεία και πράξεις.
