Παρακολουθούμε με θλίψη αυτές τις μέρες την αντιπαράθεση μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για το κυπριακό, η οποία δυστυχώς εξελίσσεται σε μια πλειοδοσία υποχωρήσεων έναντι των τουρκικών απαιτήσεων.
Ερίζουν για το ποιος ευθύνεται για την αποτυχία των δυο πενταμερών διασκέψεων της Ελβετίας και νομίζουν ότι ξεχνούμε ότι ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ εργάστηκαν μαζί, σε αγαστή συνεργασία για την υλοποίηση των δυο διασκέψεων, πάρα τις αντιρρήσεις και επιφυλάξεις μας.
Συναγωνίζονται ποιος θα προσφέρει στην Τουρκιά περισσότερα και μεγαλύτερα δέλεαρ όπως πχ τον αγωγό φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας, τα οποία βεβαίως καταβροχθίζει για ορεκτικό το αδηφάγο και αχόρταγο θηρίο της Τουρκικής επεκτασιμότητας.
Βαυκαλίζονται με το παραμύθι ότι τάχα μετά τις τουρκικές εκλογές θα υπάρξει νέο παράθυρο ευκαιρίας για τις διαπραγματεύσεις αλλά δεν μας εξηγούν που στηρίζουν αυτή την προσδοκία τους.
Κοντολογίς παρακολουθούμε για ακόμα μια φορά ένα θέατρο του παράλογου, όπου τα δύο κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που συμφωνούν στο κυπριακό και συνεργάζονται εν πλήρη αρμονία στη διαχείριση του, παρουσιάζονται χάριν μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, ότι διαφωνούν.
