Η αποτυχία των συνομιλιών στην Πενταμερή διάσκεψη του Κραν Μοντάνα, που χθες επισημοποιήθηκε, αποτελεί μια αναμενόμενη κατάληξη, αν αναλογιστεί κανείς την τουρκική αδιαλλαξία. Η έντονη επιμονή των Τούρκων στη διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατού στην Κύπρο -ζητήματα που γνωρίζουν ότι ποτέ δε θα γίνουν αποδεκτά από τον Κυπριακό λαό- αποδεικνύει ότι η Τουρκία δεν πήγε στο Κραν Μοντάνα για να βοηθήσει στην πρόοδο των συνομιλιών.
Πήγε για να επιβεβαιώσει και να νομιμοποιήσει το νεοθωμανικό ρόλο που η ίδια προσδίδει στον εαυτό της.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να υιοθετήσει μια λογική υποχωρήσεων, για να υποχρεώσει (;) την τουρκική πλευρά να λογικευτεί. Δυστυχώς οι γενναιόδωρες προσφορές του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κραν Μοντάνα όχι μόνο δεν αιφνιδίασαν τους Τούρκους, ούτε βέβαια τους υποχρέωσαν να λογικευτούν, αλλά αυτές οι παραχωρήσεις θα μείνουν στο τραπέζι των συνομιλιών στο διηνεκές.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα πρέπει να μελετήσει τους τρόπους απόσυρσης των προτάσεων του για την εκ Περιτροπής Προεδρία και τις τέσσερις ευρωπαϊκές ελευθερίες, για τους Τούρκους υπηκόους
Θα πρέπει επίσης να μελετηθούν οι πιθανές αντιδράσεις των Τούρκων, αλλά και της διεθνούς κοινότητας. Δεν είναι καλός σύμβουλος η σύγχυση και ο πανικός. Ας μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
