Δηλώσεις κ. Εύης Χριστοδούλου

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Θα έχετε ακούσει όλοι κάτι για τον αυτισμό. Εάν όχι θα σας πω κάποια πράγματα σήμερα εγώ για ένα παιδί ή έναν μικρό άνθρωπο με αυτισμό. Ένας μικρός άνθρωπος χαίρεται, παίζει, πονάει, ζητά και επικοινωνεί. Μπορεί να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, μπορεί και μαθαίνει με ταχύτητες αστραπής ένα θέμα που το ενδιαφέρει. Πολλές φορές παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τις προσπερνά χωρίς κοινωνικά όρια και πρωτόκολλα. Η δυνατότητα αυτών των ανθρώπων- των ανθρώπων  με αυτισμό- να συγκεντρώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε λεπτομέρειες ξεπερνούν τις δυνατότητες ενός κανονικού (νευροτυπικού) ανθρώπου.

Τι είναι δύσκολο για αυτούς τους ανθρώπους; Να εξηγήσουν σε ένα νευρολογικά τυπικό άνθρωπο τι σκέφτονται, τι θέλουν και πώς αισθάνονται. Δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν τις μεταφορές στον λόγο ή φράσεις με παρομοιώσεις. Κι όμως κάποιοι από, μπορούν σιγά- σιγά να μάθουν τον γλωσσικό κώδικα ενός νευροτυπικού ανθρώπου. Ανάλογα και με τη νευρολογική τους κατάσταση κάποιοι άνθρωποι στο φάσμα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην κίνηση και την ομιλία.

Αυτά τα θέματα με την σωστή τεχνολογία και κατάλληλη θεραπεία πολλές φορές αμβλύνονται.

Ο πλούτος της ανθρωπότητας είναι η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων που τη συνθέτουν. Αν μόνο το καταλαβαίναμε… Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τις δυνατότητες των ανθρώπων αντί να εστιάζουμε στην ταμπέλα τότε θα είχαμε ανθρώπινες κοινωνίες.

Τα αυτιστικά παιδιά στην Κύπρο αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα από διάφορους κοινωνικούς φορείς όπως το σχολείο, την Κυβέρνηση, ορισμένες φορές την ευρύτερη οικογένεια.

Οι κανονικοί στην Κύπρο, έχουμε δυσκολίες… να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι όπως κι αν γεννηθούν. Τους πετάμε εκτός  της ανθρωπότητας βαφτίζοντας τους διάφορα.

Είμαστε υπεύθυνοι στο τι γνωρίζουμε και τι αγνοούμε στη τωρινή εποχή. Ζούμε στην εποχής της ταχύτατης πληροφόρησης. Ας μάθουμε λοιπόν όσα περισσότερα μπορούμε από και για τους ανθρώπους με αυτισμό  έχοντας υπ’ όψη ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Είναι πρέπον ο στόχος μας να γίνει η σημερινή κοινωνία όσο πιο ανθρώπινη γίνεται.