Ήταν καλοκαιριάτικη η μέρα της υπογραφής της εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν κατανοητοί οι πρακτικοί λόγοι που οδήγησαν στη μετακίνηση της γιορτινής μέρας. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Πολλά χάθηκαν στην πορεία των 69 χρόνων. Ευτυχώς έμεινε η Κυπριακή Δημοκρατία και η σημαία της, σύμβολο της γεωγραφικής ενότητας του χώρου, του Κυπριακού οικοσυστήματος. Ήταν έτσι οι συνθήκες που τη σημαία τη θυμηθήκαμε στις μέρες του σχεδίου «Ανάν» – δεν το λες κι έτσι (άλλοι ήταν οι μάγειροι) αλλά έτσι έμεινε να λέγεται… Είναι όπως και σε κάποια «αναπτυξιακά» έργα που πίσω από τη βιτρίνα άλλοι είναι οι πραγματικοί επενδυτές…
Ανήμερα της μετακινηθείσας Μέρας της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, οι έγνοιες είναι πολλές. Μπορεί και να ξενίζουν οι αναθεωρημένες προτεραιότητες. Το νέο τουριστικό «θαύμα» σε κίνδυνο. Όταν ένας σημαντικός εταίρος στην τουριστική μας πορεία κηρύσσει πτώχευση (αυτά τελικά συμβαίνουν και στας Ευρώπας), είναι να μην αισθανθείς αγωνία για τα χρεωστούμενα προς τα Κυπριακά ξενοδοχεία και τις επιπτώσεις σε εργαζόμενους; Γνωστό το σενάριο κι ας έχει διαφορές από όσα προηγήθηκαν. Εύθραυστος ο τομέας του τουρισμού κι αν δεν το κατανοήσαμε ήδη από τη δεκαετία του ΄70 με τις πολεμικές επιχειρήσεις και τη διαρκούσα κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, θα΄πρεπε να το είχαμε μάθει στις επόμενες διαδοχικές συρράξεις στην περιοχή. Όλα αυτά τα γεγονότα που έφερναν αναστάτωση στο τουριστικό ρεύμα, στη συνέχεια όμως τα θεωρούσαμε χρήσιμα αφού κερδίζαμε με την προβολή της Κύπρου ως ασφαλούς προορισμού. Τρίβαμε τα χέρια με τη συλλογή του διαφυγόντος κέρδους των γειτόνων μας με την προσέλκυση επισκεπτών που για αλλού είχαν κάνει τον προγραμματισμό τους. Αυτό κι αν ήταν μια μεγάλη επιτυχία! Είναι εντυπωσιακό, ένα μικρό νησί – το μισό κατεχόμενο – που σύμφωνα με αναφορές ειδικών είναι φορτωμένο με έντονη στρατιωτική παρουσία να αποτελεί τον παράδεισο για τον μαζικό τουρισμό.
Ήρθαν κι άλλα να τιμωρήσουν τις επιλογές μας – η πτώχευση ξένων αεροπορικών εταιρειών (αυτές δεν τις πληρώσαμε άμεσα), τριών κυπριακών αερομεταφορέων (τις δυο τις ακριβοπληρώσαμε), η διακύμανση ξένων νομισμάτων, η οικονομική κρίση σε άλλες χώρες, πέρα από τη δική μας… Ούτε που θέλαμε να καταλάβουμε κι ας πλήθαιναν όσοι συνέχιζαν πεισματικά (αλλά τεκμηριωμένα) την κατάθεση ενός προβληματισμού για αναθεώρηση των προτεραιοτήτων. Ξενοδοχειακά μεγαλοσυγκροτήματα συνέχισαν να κτίζονται σπαταλώντας τους περιβαλλοντικούς και άλλους δημόσιους πόρους, Αρκετά από αυτά με δυο-τρεις ορόφους παραπάνω, κάποιοι …αυθόρμητα παράνομοι κι άλλοι χαριστικά παράνομοι από παρανομούσες αρχές. Από άκρου εις άκρον της ελεύθερης Κύπρου! Στις πόλεις η οικοδομική ανάπτυξη, παραπλανητικά συνδεδεμένη με την οικονομική ανάπτυξη, βρήκε διαφυγή στον …ουρανό! Πύργοι από μπετόν μοιάζουν με χάρτινους όταν δεν έχουν προηγηθεί τα απαραίτητα, η δημιουργία υποδομών, ο κοινωνικός διάλογος και η κοινωνική συναίνεση, οι μελέτες στρατηγικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων όπως προβλέπει η νομοθεσία. Ας πάρουν κι αυτοί μερικούς ορόφους χάρισμα! Nα δείτε που το σκέφτονται ακόμα και για Περιοχές Ειδικού Χαρακτήρα! Είμαστε πάντως βιαστικοί για να προλάβουμε τον περιφερειακό ανταγωνισμό στην πώληση διαβατηρίων και υπηκοοτήτων…
Μεθαύριο θα δούμε πάλι τα πεζοπόρα και τα μηχανοκίνητα τμήματα να παρελαύνουν. Κι οι κυπριακές σημαίες – μόνο στις παρελάσεις βλέπουμε τόσες πολλές, μαζεμένες και φρεσκοπλυμμένες! Δεν θα΄ναι χιλιάδες όσοι θα σπεύσουν να τους καμαρώσουν και να τους χειροκροτήσουν. Δεν υπάρχουν πια περήφανα γηρατειά, τούτοι όμως oι νέοι αισθάνονται ακόμα περηφάνεια. Είναι όμως και θυμωμένοι με τους μεγαλύτερους που τόσο έχουμε στενέψει τους ορίζοντές τους. Μακάρι να τους αναζητήσουν οι ίδιοι μέσα από τη δική τους δημιουργική αναζήτηση. Είναι σίγουρο πως μπορούν να τους βρουν. Ευσταλείς πορεύονται και υπόσχονται πολύ περισσότερα από όσα τους θεωρούμε ικανούς. Τα παιδιά αυτά που από τα δεκαεφτά τούς αναθέτουμε να φυλάνε σκοπιές σε μια απέραντη για το μέγεθος του νησιού κατοχική γραμμή, δεν εμπιστεύονται τους υποψήφιους να κυβερνήσουν τον τόπο ψηφίζοντας νόμους που συχνά δεν εφαρμόζονται. Πολλοί δεν πάνε να ψηφίσουν, συχνά για τους λάθος λόγους. Εμείς, οι της τρίτης νεότητας, δεν βρίσκουμε λόγο για την αποχή κι ας είναι κι από εμάς πολλοί oι θυμωμένοι…
Μέρα της Ανεξαρτησίας. 45 χρόνια κατοχής, 69 χρόνια «κυρίαρχων» αποικιοκρατικών καταλοίπων. Μια ακόμα εισβολή στην ΑΟΖ με σκάφη βαρβαρικά και κατακτητικά, μερικές δεκάδες ακόμα μέτρα προώθηση στην ουδέτερη ζώνη στην οδό Λήδρας κι ένα στέγαστρο για την …ποιότητα ζωής των επισκεπτών, κινήσεις νωρίτερα στη Δένεια, τώρα στον Άγιο Δομέτιο και κάτι βαρέλια στο Λήδρα Πάλας…
Η αντίσταση στην κάθε έκφραση της κατοχικής επιβουλής, τη συνήθεια και την εξοικείωση με το κατοχικό «αναπόφευκτο» είναι δυνατή μόνο σε μια ευνομούμενη Πολιτεία. Εδώ βρίσκεται η επετειακή μα και καθημερινή πρόκληση!
