Άρθρο Προέδρου Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών κ. Γιώργου Περδίκη

Η συζήτηση κάτω από την κληματαριά με τα εξωτικά φρούτα και το μαύρο σταφύλι ήταν εγκάρδια. Συνάντησα τον Τσερκέζ Κορκμάζ το περασμένο Σάββατο στη Λεμεσό, πρώτη φορά μετά από καιρό, χωρίς χειροπέδες. Ανάπνεε αέρα ελευθερίας αλλά ωστόσο ήταν πολύ σκεπτικός και προβληματισμένος.

Η δίκη για την έκδοση του στη Γερμανία, κατόπιν απαίτησης της τουρκικής κυβέρνησης- θα συνεχιζόταν τη Δευτέρα.

Είπαμε πολλά με τον Τσερκέζ και τους συντρόφους του. Θυμηθήκαμε τα πρώτα χρόνια των αγώνων του Οτσαλάν, την κοιλάδα Μπεκάα, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη και άλλους παλιούς και νέους συναγωνιστές , την προδοσία κλπ.

Ο αγώνας για την τελική δικαίωση του Κούρδου αγωνιστή Τσερκέζ Κορκμάζ συνεχίζεται στο δικαστήριο όπου ο νεαρός δικηγόρος Ευσταθίου υπερβάλλει εαυτόν. Ενώπιον του δικαστηρίου ξεδιπλώνονται οι αντιφάσεις των μαρτύρων κατηγορίας σε διάφορα σημεία της διαδικασίας.

Λόγω των αντιφάσεων που προκύπτουν ακόμα και με το δεύτερο ένταλμα για τον Κούρδο αγωνιστή, φαίνεται ότι το Δικαστήριο δυσκολεύεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των γερμανικών αρχών.

Προκαλούν πάντως έκπληξη και εύλογες απορίες οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι ενώπιον του Δικαστηρίου ειπώθηκε από εκπρόσωπο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι υπήρξε αλληλογραφία με τις Αρχές της Γερμανίας προς εξασφάλιση του δεύτερου ευρωπαϊκού εντάλματος εναντίον του Τσερκέζ Κορκμάζ.

Δηλαδή η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία φαίνεται να καθοδήγησε τις γερμανικές αρχές να εκδώσουν- υποτίθεται με πιο ορθό τρόπο- το νέο ένταλμα. Αυτό – εάν αληθεύει- αφήνει εκτεθειμένες τις κυπριακές αρχές ενώπιον της κυπριακής κοινωνίας.

Το κατηγορητήριο το οποίο απαγγέλθηκε εναντίον του Κούρδου αγωνιστή φαίνεται να αναφέρεται σε καθόλα νόμιμες δραστηριότητες στο πλαίσιο του πολιτικού ακτιβισμού.

Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στο δικαστήριο ο Τσερκέζ Κορκμάζ διώκεται γιατί συμμετείχε σε καθόλα νόμιμες πράξεις στη Γερμανία. Για παράδειγμα βοήθησε στην μεταφορά πολιτών σε αδειοδοτημένη από τις γερμανικές αρχές εκδήλωση των Κούρδων. ´Η προσπάθησε να βοηθήσει στην εξεύρεση στέγης για ένα πολιτιστικό σωματείο που λειτουργούσε νόμιμα στη Γερμανία. Προκαλεί έκπληξη η ομολογία όσων των κατηγορούν ότι ο ίδιος δεν είναι μέλος του ΡΚΚ, του μαρξιστικού κόμματος του κουρδικού λαού που για δεκαετίες τώρα αγωνίζεται ένοπλα για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν και το οποίο οι Τούρκοι (και οι ΗΠΑ αλλά δυστυχώς και η ΕΕ) θεωρούν τρομοκρατική οργάνωσή.

Το μόνο του έγκλημα το γεγονός ότι δραπέτευσε από την τεράστια φυλακή της Τουρκίας και ζήτησε καταφύγιο στην ΕΕ η οποία του έχει παραχωρήσει το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα.

Κι ορίστε το παράλογο και οξύμωρο. Ένας άνθρωπος που η Ε.Ε. έχει αναγνωρίσει ως πολιτικό πρόσφυγα επειδή καταδιώκεται στη χώρα του για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και δράση, να τον διώκει η ίδια η Ε.Ε. και οι χώρες της (Κύπρος, Γερμανία) όχι γιατί έκανε κάτι παράνομο ή επιλήψιμο αλλά γιατί απλά συνέχισε την πολιτική του δράση.

Εδώ είναι που προκύπτουν τα διάφορα πολιτικά ζητήματα. Οι συνήθως λαλίστατες οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μεταναστών γιατί σιωπούν; Γιατί δεν λένε λέξη για την πολιτική (κι όχι ποινική δίωξη) του Τσερκέζ Κορκμάζ;

Τα κόμματα -πλην ορισμένων εξαιρέσεων – και οι βουλευτές μας, γιατί σιωπούν; Οι ευρωβουλευτές μας; Ένας άνθρωπος που δεν έχει πειράξει ούτε μύγα ταλαιπωρείται στις φυλακές, εξευτελίζεται και λοιδορείται μέσα στις αστυνομικές κλούβες, και η κυπριακή κοινωνία σιωπά.

Μήπως συμβαίνει αυτό γιατί είναι Κούρδος;

Μήπως – αφού αντιμετώπισαν οι Κούρδοι το μισητό ισλαμικό κράτος με το αίμα τους-τώρα εμείς οι πολιτισμένοι λαοί της Ευρώπης θυμηθήκαμε ότι είναι “τρομοκράτες”; Θυμίζω ότι τρομοκράτες έλεγαν και τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, οι ίδιοι αυτοί πολιτισμένοι της Δύσης. Γιατί αυτή η βουβαμάρα;

Μέσα από το πυκνό μουστάκι του ο Τσερκέζ αφήνει να του ξεφύγει μια πικρή διαπίστωση : “Από άλλους περιμέναμε συμπαράσταση κι από άλλους βρήκαμε”.

Το μεσημέρι είχε πλέον προχωρήσει πολύ και η ζέστη ήταν αβάσταχτη ακόμα και κάτω από την κληματαριά. Τα ερωτήματα – για την αβάσταχτη αδιαφορία των “ευαίσθητων” αυτής της κοινωνίας -έμειναν αναπάντητα. Ο Τσερκέζ Κορκμάζ μας αποχαιρέτισε θερμά με μια αγωνιστική αγκαλιά.

Μας ξεπροβόδισε ως το αυτοκίνητο με την σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη των ηρώων. Αυτός ο λαός που έχει αυτούς τους ανθρώπους για ήρωες, θα κερδίσει σίγουρα – αργά ή γρήγορα- την ελευθερία του.