Σήμερα συζητήσαμε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το θέμα των 14 παιδιών τα οποία αγνοούνται. Παιδιά που έχουν εξαφανιστεί, είτε από το Πουρνάρα, είτε από άλλες δομές. Έχουμε κάνει μια σοβαρή συζήτηση με την Αστυνομία, το Υπουργείο Εσωτερικών – την Υπηρεσία Ασύλου – και το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας.
Θα ήθελα να τονίσω, ότι χρειάζεται το Υπουργείο Εσωτερικών να συνεργαστεί σωστά με την Αστυνομία. Εκείνο που χρειάζεται είναι το νέο Υφυπουργείο, το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, να του δοθεί ο προϋπολογισμός, τα μέσα και το προσωπικό για να μπορεί να ασχοληθεί ουσιαστικά με το θέμα των παιδιών αιτητών ασύλου.
Έχουμε αρκετά παιδιά που είναι αιτητές ασύλου. Μας ανέφερε η Αστυνομία ότι για να μπορέσουν να προχωρήσουν τις αιτήσεις τους θα πρέπει να συνοδεύονται από Λειτουργό του Τμήματος Ευημερίας, τον κηδεμόνα τους. Αλλά όταν έχουμε τρεις Λειτουργούς για εκατοντάδες παιδιά, αντιλαμβάνεστε ότι είναι μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει όλες οι υπηρεσίες να εγκύψουν πάνω από το πρόβλημα αυτό. Μιλούμε για παιδιά, παιδιά τα οποία είναι ευάλωτα, ανεξαρτήτως αν δικαιούνται ή όχι άσυλο. Είναι παιδιά και είναι ευάλωτα.
Υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη 18.000 παιδιά που αγνοούνται. Υπάρχουν φόβοι ότι έχουν πέσει στα δίκτυα είτε μαστροπών, είτε εμπορίας ανθρώπων ή εμπορίας οργάνων. Ως ένα ευνομούμενο κράτος θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε ότι αυτά τα παιδιά θα τα βρούμε και θα τα βρούμε καλά. Η Αστυνομία ανέφερε ότι για κάποιες περιπτώσεις έχει στοιχεία, ότι τα παιδιά είτε έχουν φύγει από την Κύπρο, είτε είναι στα κατεχόμενα. Πρέπει να συνεχίζουν σε συνεργασία με την Europol, την Interpol και άλλους διεθνείς οργανισμούς να ψάχνουν μέχρι να έχουμε στοιχεία για το που βρίσκονται.
Το κράτος μας θα πρέπει να χρησιμοποιήσει δίκτυα που υπάρχουν για να ενημερώσει στις χώρες προέλευσης. Ένα πολύ καλό δίκτυο είναι εκείνο της Καθολικής Εκκλησίας ή δίκτυα που έχουν σχέση με τζαμιά, σε χώρες που είναι μουσουλμανικές, ούτως ώστε να μπορέσουμε να στέλνουμε ειδοποίηση, να βάζουμε σε αεροδρόμια, σε σχολεία ανακοινώσεις. Να ξέρουν αυτά τα παιδιά ότι φτάνοντας στην Κύπρο δεν δικαιούνται άσυλο για να μην φεύγουν από τις οικογένειες τους και για να μην τα εκμεταλλεύονται οι διακινητές, να παίρνουν τα λεφτά τους και στο τέλος να βρίσκονται αντιμέτωπα με την κατάσταση του να πρέπει να επιστραφούν πίσω από εκεί που ξεκινήσαν.
