Πριν ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, στην Τουρκία και την Συρία μετρούσαμε τις απώλειες του καταστροφικού σεισμού. Ένα χρόνο μετά και οι θύμησες παραμένουν ζωντανές, οι απώλειες ανθρώπων είναι ακόμα νωπές, ενώ οι πληγέντες προσπαθούν ακόμα να ορθοποδήσουν από τις απώλειες των σπιτιών τους.
Θυμόμαστε με λεπτομέρεια τις τρομακτικές φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφορούν ακόμη στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ισοπεδωμένες γειτονιές, εγκλωβισμένους ανθρώπους και παιδιά που ανασύρονταν από τα ερείπια.
Θρηνούμε τα θύματα της ομάδας βόλεϊ από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, τα οποία είχαν βρεθεί στην περιοχή Αντιγιαμάν της Τουρκίας την ημέρα του φονικού σεισμού για να συμμετέχουν σε αγώνα.
Η τραγική αυτή εμπειρία, η χειρότερη που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνει την επικινδυνότητα της περιοχής της Τουρκίας και τους σοβαρούς κινδύνους που ενέχει η ανέγερση πυρηνικού σταθμού στην περιοχή Ακκιουγίου. Πέρα από αυτό, η σεισμική ιδιαιτερότητα της περιοχής επιβάλλει να εισαχθούν συγκεκριμένες απαιτήσεις σε σχέση με την ασφάλεια, τόσο των κτηρίων, όσο και των ενεργειακών υποδομών.
