Ο “μεταμνημονιακός” έλεγχος από την τρόικα, λειτουργεί ως ένας μοχλός πίεσης προς την Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε αυτή να μην μετακινηθεί από τις πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Η ξεχωριστή μάλιστα αναφορά για το δημόσιο χρέος, ως παράγοντα πιθανών ανισορροπιών, περιγράφει ακριβώς τον παραπάνω μηχανισμό πίεσης προς την κυβέρνηση. Η τρόικα ζητά δηλαδή την καθήλωση των κοινωνικών δαπανών και των δαπανών για την ανάπτυξη, προκειμένου να αποπληρώνεται το χρέος που οι Κύπριοι φορτώθηκαν στις πλάτες τους για να σωθούν οι τράπεζες, ενώ παράλληλα το κράτος αυξάνει τις λειτουργικές του δαπάνες με τις προαγωγές στους δημόσιους υπαλλήλους και την άκρατη παροχολογία.
Αλήθεια, ποιο στοιχείο από τα παραπάνω εντάσσεται στο success story του κ. Χάρη Γεωργιάδη και κυρίως πως σκοπεύει να λειτουργήσει ως προς τις υποδείξεις αυτές; Δυστυχώς γνωρίζουμε πως τόσο ο ίδιος, όσο και συγκροτημένο τμήμα του πολιτικού συστήματος ήταν και παραμένει υπέρμαχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ανεξαρτήτως “εξωτερικών” υποδείξεων.
