Αγαπητοί κ. Πρόεδροι, φίλοι και φίλες, είναι μεγάλη μου χαρά να βρίσκομαι σε αυτό τον αγώνα μαζί σας και ακόμα μεγαλύτερη η τιμή να απευθύνομαι σε εσάς ως υποψήφια του κοινού ψηφοδελτίου Συμμαχίας – Οικολόγων.
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές προκλήσεις όμως αυτό δεν μας αποδυναμώνει. Αντίθετα μας κινητοποιεί και μας δίνει περισσότερη θέληση για δουλειά για να διεκδικήσουμε για την Κύπρο μας, για τους πολίτες της και για τα παιδιά μας.
Ως κοινωνιολόγος και υπεύθυνη για το κοινωνικό παντοπωλείο του Κινήματος έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπη με τον ανθρώπινο πόνο και την απόγνωση στην οποία έχουν οδηγηθεί πολλοί συνάνθρωποι μας μετά από την οικονομική κρίση. Μπορεί οι κυβερνώντες να μιλούν για success story, όμως οι απλοί πολίτες αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και αναμένουν από εμάς λύσεις. Δεν μπορούμε να δεκτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που εκδιώχνονται από τα σπίτια τους και πως πλέον συναντούμε άστεγους μεταξύ μας.
Βλέπουμε τα ποσοστά ανεργίας να παραμένουν ψηλά και τους νέους μας να φεύγουν γιατί δεν μπορεί το κράτος να τους αξιοποιήσει στη χώρα τους. Οι λύσεις που μας προτείνουν είναι προσωρινές και απαράδεκτες. Με 500 ευρώ δεν μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς οι νέοι μας, πόσο μάλλον να φτιάξουν οικογένεια και να ζήσουν ποιοτικά και ελεύθερα. Προσμετρούν την υποαπασχόληση και την εκμετάλλευση των νέων μας ως μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας. Αυτό δεν μπορεί να είναι αποδεκτό. Οι λύσεις δεν βρίσκονται σε προγράμματα μερικής απασχόλησης, αλλά σε μια κυκλική οικονομία με στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στη βιώσιμη γεωργία, αλλά και στους τομείς της παιδείας και της υγείας. Εκεί βρίσκονται οι δουλειές με αξία για την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Έχουν επιβάλει μέτρα λιτότητας για να βελτιώσουν δήθεν τα οικονομικά του κράτους. Και που στόχευσαν; Αποδυνάμωσαν την παιδεία και την υγεία, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής μας. Τα δημόσια σχολεία αφέθηκαν στο έλεος του Θεού χωρίς υποδομές και χωρίς επαρκές προσωπικό. Τα φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, αλλά δεν υπάρχει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα ανασφαλές περιβάλλον, ενώ η ψυχική τους υγεία κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Δεν υπάρχουν λένε χρήματα για να προσλαμβάνεται ειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι. Όμως τι είναι πιο ιερό από τα παιδιά μας; Τα αφήνουμε να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον άγχους και ανασφάλειας. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και χάνουν τα καλύτερα τους χρόνια χωρίς να γίνονται δημιουργικά και κυρίως, χωρίς να είναι ευτυχισμένα.
Από την άλλη, τα δημόσια νοσηλευτήρια παρουσιάζουν μεγάλες ελλείψεις σε μόνιμο νοσηλευτικό, ιατρικό, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό, σε εξοπλισμό και σε αναλώσιμα. Οι ασθενείς πολλές φορές περιμένουν για χρόνια να δεκτούν μια αμφιβόλου ποιότητας θεραπεία, ενώ το Υπουργείο Υγείας αρνείται πεισματικά να παρέχει σε ομάδες ασθενών αποτελεσματικές θεραπείες, απλά επειδή στοιχίζουν.
Όσο αφορά την ισότητα μεταξύ των δυο φύλων, υπάρχει ένας μεγάλος δρόμος που πρέπει να διανύσουμε για να πετύχουμε τα αυτονόητα. Τη στιγμή που η οικονομία είναι στο κόκκινο η γυναίκα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Γυναίκες με πολλαπλούς ρόλους αναζητούν εναγωνίως θέσεις εργασίας, και τελικά πλήττονται από την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το κλείσιμο ή τουλάχιστον η συρρίκνωση του χάσματος των μισθών μεταξύ των δύο φύλων πρέπει να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα στην πολιτική ατζέντα. Μόνο όταν οι άνδρες και οι γυναίκες θα έχουν ίσους μισθούς για τις ίδιες θέσεις εργασίας και οι δεσμοί μεταξύ των οικογενειών θα ενισχυθούν, τότε οι ευκαιρίες απασχόλησης θα είναι οι ίδιες και για τα δύο φύλα και η εξάλειψη της φτώχειας θα επιταχυνθεί με την ένταξη περισσότερων γυναικών στις αγορές.
Στον τομέα της φυσικής μας κληρονομιάς έχουμε βιώσει τον βιασμό και την εκμετάλλευση για το κέρδος των λίγων. Με πρόφαση την ανάπτυξη, καταστρέφουν τον Ακάμα, τις παραλίες μας, τις ορεινές περιοχές, τα πάρκα και τους βιότοπους μας. Κτίζουν ανεξέλεγκτα ουρονοξύστες και αυτοκινητόδρομους και περιορίζουν με θράσος το οξυγόνο που αναπνέουμε. Η αντίσταση όμως δεν σταματά. Γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για όλα αυτά και θα προβάλλουν ως εμπόδια στους σχεδιασμούς τους. Ο αγώνας δεν είναι μόνο εδώ, αλλά ενδυναμώνεται και ενισχύεται μέσα από τα ευρωπαϊκά σώματα και επιβάλλεται να τα αξιοποιούμε.
Μπορούμε μέσα από την Ευρωπαϊκή οικογένεια και την εκπροσώπηση μας στα ευρωπαϊκά όργανα να στηρίξουμε τους απλούς πολίτες και να διεκδικήσουμε μια κοινωνία όπου όλοι και όλες θα είναι ίσοι και θα μπορούν να απολαμβάνουν τα δικαιώματα τους όπως ακριβώς οραματίστηκαν οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μπορούμε μαζί να δουλέψουμε για μία Νέα Κοινωνική Ευρώπη, η οποία θα καταστεί πρωτοπόρος ενάντια στην κλιματική αλλαγή, και θα αποτελεί τον πυρήνα για τη διασφάλιση της ισότητας των φύλων και η οποία θα απαντήσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην μεγάλη πρόκληση του μεταναστευτικού ζητήματος. Μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε μια Ευρώπη που θα λειτουργεί ως εταίρος για την ειρήνη, την ασφάλεια και την ανάπτυξη και κυρίως για πολιτικές ανάπτυξης, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας με στόχο την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Σας καλώ λοιπόν να μας εμπιστευτείτε και να δουλέψουμε μαζί για να πετύχουμε για τον τόπο μας και για την Ευρώπη που θέλουμε να δούμε. Να δουλέψουμε μαζί για την κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία συνδέεται με το περιβάλλον, την υγεία και την παιδεία, την ισότητα και τις ευκαιρίες που προσφέρονται για τον κάθε άνθρωπο. Να δουλέψουμε μαζί για την Ευρώπη των Πολιτών!
6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
