«Οι μαύρες επέτειοι του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής»
Σαράντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκδήλωση του προδοτικού και οργανωμένου από την Ελληνική χούντα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, το οποίο αποτέλεσε την αφορμή που από καιρό αναζητούσε η Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο.
Για ορισμένους φαντάζουν μακρινά τα γεγονότα. Η μνήμη της θυσίας όσων αγωνίστηκαν υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την πατρίδα μας Κύπρο, ξεθωριάζει. Για εμάς, στο Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, η θυσία κι ο αγώνας της γενιάς του ‘74 παραμένουν σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ. Αυτό συμβαίνει, διότι ακόμα εξακολουθούμε να ζούμε τις επιπτώσεις του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής, με τη μισή πατρίδα μας υπό κατοχή, με αγνοούμενους, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους και παθόντες. Η Τουρκία απειλεί με νέες επιθετικές ενέργειες επί του εδάφους της Κύπρου, στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, στα Στροβίλια, στη Δένεια και στην Τηλλυρία, αλλά και σε νέες πειρατικές δράσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και στη Μεσόγειο.
Δε θα υπάρξει ποτέ ουσιαστική δικαίωση της θυσίας των ηρώων της Δημοκρατίας και της Κυπριακής Ελευθερίας, παρά όταν πετύχουμε να φτάσουμε σε μια λύση του Κυπριακού που να κατοχυρώνει μία πραγματικά κυρίαρχη, ανεξάρτητη, ενιαία, χωρίς ξένες εγγυήσεις, χωρίς ξένους στρατούς και εποίκους στο έδαφος της χώρα, όπου θα κυριαρχεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες της: Έλληνες, Τούρκους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους, ανεξαρτήτως εθνικών, θρησκευτικών ή άλλων χαρακτηριστικών.
Είναι χρέος όλων μας, να παλέψουμε για μια τέτοια Κύπρο.
Από την άλλη δεν μπορούμε να μην καταδικάσουμε την αναβίωση ακραίων εθνικιστικών και φασιστικών πολιτικών εκφάνσεων. Όσοι παρασύρονται από τέτοια πολιτικά συνθήματα και σχήματα πρέπει να θυμούνται πώς φτάσαμε στην 15η Ιουλίου 1974. Χωρίς καμμιά διάθεση μνησικακίας πρέπει να θυμούμαστε ότι κάποιοι – όχι άγνωστοι και ανώνυμοι – στο όνομα του ακραίου πατριωτισμού και του εθνικισμού, άνοιξαν την κερκόπορτα και η «πόλις εάλω».
«Όσοι το χάλκεον χέρι, βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», γράφει ο μεγάλος ποιητής Ανδρέας Κάλβος.
Τι είναι όμως η αρετή; Κατά τους αρχαίους Έλληνες «αρετή είναι η ηθική αριστεία». Στην απουσία της αρετής, της ηθικής αριστείας, ευδοκιμούν η πολιτική ανηθικότητα, η έλλειψη λογοδοσίας, η διαπλοκή και η διαφθορά, η κομματοκρατία, η ημετεροκρατία, η αναξιοκρατία και ο νεποτισμός. Αυτός είναι ο άλλος Αττίλας μέσα μας. Είναι οι άλλες ορδές του Μωάμεθ του Πορθητή που λειτουργούν εντός των τειχών, ως πέμπτη φάλαγγα, διαβρώνοντας το οικοδόμημα της Δημοκρατίας και καθιστώντας άνευ ουσίας την υπεράσπιση της Ελευθερίας.
Είναι καθήκον ιερό, είναι καθήκον πατριωτικό, καθήκον δημοκρατικό να αγωνιζόμαστε καθημερινά κατά της ανηθικότητας, της φαυλότητας και της καθεστηκυίας τάξης, της διαφθοράς, της διαπλοκής και της αναξιοκρατίας, αψηφώντας «το χάλκεον και βαρύ χέρι του φόβου».
Είναι το δικό μας χρέος στους νεκρούς που τιμούμε σήμερα.
