Ότι και να λέει ο Ακιντζί είναι σαν την παροιμία που λέει “γύρισε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”.
Από τη μια για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης ζητά να ανοίξουμε και άλλα οδοφράγματα σε μια προσπάθεια να δείξουμε λέει ότι στη Κύπρο υπάρχει ελεύθερη διακίνηση παντού. Γιατί δεν τολμά να ανοίξει όμως και το άβατο του τουρκικού θύλακα των Κοκκίνων στην Τηλλυρία, όπως είχε πολλάκις υποσχεθεί στους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους κατοίκους της περιοχής;
Από την άλλη τα θέλει όλα δικά του, θέτουμε όρους συνεχώς απλά και μόνο για να μας αναγκάσει να συνομιλήσουμε για τα αυτονόητα .
Η τουρκική πλευρά θέλει να πείσει ότι επί της ουσίας έχει λυθεί το Κυπριακό, όλοι κινούνται ελεύθερα παντού σε ολόκληρη την Κύπρο και συναλλασόμαστε καθημερινά εμπορικά με εκατομμύρια ευρώ. Ζητά να υπάρχει και συνεκμετάλλευση του πλούτου της κυπριακής ΑΟΖ αλλά βέβαια δεν έχει συνεισφέρει στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που μας έφερε η ένταξη στην ευρωζώνη και πιο πριν στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο τα πλεονεκτήματα θέλει να παίρνει. Θέλει να απολαμβάνει το κρασί, χωρίς να καλλιεργεί το αμπέλι.
Εντούτοις φαίνεται ότι υπάρχουν Ελληνοκύπριοι πολιτικοί που καταφέρνουν να συνεννοηθούν πίσω από κλειστές πόρτες με τον εγκάθετο του Ερντογάν στην Κύπρο. Είναι προφανές ότι προετοιμάζεται νέος κύκλος υποχωρήσεων.
