Τ΄ακούσαμε κι αυτό! Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας δήλωσε περήφανα πως η (κατοχική) χώρα του «δεν θα δώσει πέρασμα στην ενεργειακή πειρατεία στη Μεσόγειο» και πως «καμιά δύναμη δεν θα εμποδίσει τις εργασίες της», επιβεβαιώνοντας πως θα «ψάξουν και θα ερευνήσουν», όχι στα δικά τους μέρη αλλά στα δικά μας νερά και την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε έκπληξη. Τα ίδια είπαν και στο τέλος του Ιούλη με άρθρο της φιλοσουλτανικής «Γενί Σαφάκ» με τίτλο «Πειρατεία». Μα και τον περασμένο Νιόβρη, ο σουλτάνος μάς υποσχέθηκε πως «δεν θα αφήσουμε κανένα πειρατή να εκμεταλλευτεί τα συμφέροντα της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο». Ανάλογες είναι και οι δηλώσεις όλων των αξιωματούχων της Άγκυρας, σε κάθε περίπτωση. Το κακό είναι πως μιας και είναι γνώριμες δεν μας εντυπωσιάζουν πια κι αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί προσπερνούμε το γνωστό μας περιεχόμενό τους. Και πορευόμαστε, με συγκρατημένη ομολογουμένως αισιοδοξία, σε νέα προσπάθεια για «διάλογο», με την ίδια σύνθεση στα παράλληλα τραπέζια, ίδιες συνταγές, ίδιους επώδυνους μα και ασαφείς στόχους, που μόνο η προσδοκία μας τούς κάνει περισσότερο «λάιτ».
Στις ίδιες πρόσφατες δηλώσεις του, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας μάς είπε και το άλλο, που μπορεί πολλοί να ξέχασαν. Αναφερόμενος στον υπό κατασκευή σταθμό πυρηνικής ενέργειας στο Άκκιουγιου, είπε: «Από το 2023 θα θέσουμε σε λειτουργία τον πρώτο αντιδραστήρα του πρώτου πυρηνικού σταθμού που είναι όνειρο της χώρας μας για 70 χρόνια» και πως «η Τουρκία θα γνωρίσει την πυρηνική τεχνολογία με το Άκκιουγιου». Αυτό είναι που φοβόμαστε, ακόμα περισσότερο κι από τη λεγόμενη «ειρνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Πως δηλ. θα μάθουν «πάνω μας» και πάνω στους κατοίκους των γειτονικών προς τον σταθμό περιοχών, που τα τελευταία χρόνια είναι ανάστατοι και κινητοποιούνται ενάντια στην κατασκευή του, μέσα στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της σουλτανο – «δημοκρατίας».
Γιατί άραγε μιλούν για «πειρατεία»; Ίσως γιατί είναι οι ίδιοι πειρατές πραγματικοί, με διαχρονικά πειρατική δραστηριότητα, με εισβολές σε γειτονικές χώρες, κατοχές και, όπου πρόλαβαν, και προσαρτήσεις. Η Τουρκία, πέραν από την κατοχή της μισής Κύπρου, τα τελευταία δυο χρόνια συνεχίζει την κατοχή εδαφών του Ιράκ και της Συρίας και, μόλις προχτές, προχώρησε σε μια ακόμα εισβολή στη Συρία. Με επέλαση χερσαίων δυνάμεων και βομβαρδισμούς οικιστικών περιοχών, με θύματα ανάμεσα σε άμαχους και απρόβλεπτη την έκταση των επιθετικών της στόχων μια και, όπως έδειξε διαχρονικά, όσο επιτίθεται υπό την ευγενική παρακολούθηση των «μεγάλων», τής ανοίγει η όρεξη. Και ο διεθνής παράγοντας; Tι να σου κάνει κι αυτός! Όπλα της πουλάνε, είναι κι η αγορά της μεγάλη, είναι φτηνές κι οι τιμές για τους τουρίστες… Α, ναι! Οι Ηνωμένες Πολιτείες διά του προέδρου τους εξήγγειλαν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους μια και δεν θέλουν να συνεχίσουν «τις αχρείαστες ενέργειες και τους ανόητους ατέλειωτους πολέμους». Πολύ φιλειρηνικό ακούεται αυτό για να είναι αληθινό. Τώρα, τους ανόητους κι ατέλειωτους πολέμους μπορεί να τους συνεχίσουν άλλοι! Η Μόσχα, πάντως, είπε πως δεν θα εμπλακεί. Χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το στημένο παιχνίδι δεν έχει πια ενδιαφέρον! Πάντως, από το Κρεμλίνο συμβούλεψαν τον σουλτάνο να είναι προσεχτικός και «να σταθμίσει λεπτομερώς την κατάσταση, ώστε να μη βλάψει την ειρήνη». Ακατάχνωτα! Πάντα προσεχτικός και λεπτολόγος είναι και τούτος ο εραστής της ειρήνης… Άλλωστε, δεν θέλει και πολλά ο σουλτάνος. Μια ζώνη ασφάλειας για τη χώρα του που την θέλει, μάλιστα, μέσα στη γειτονική του χώρα! Και γιατί δεν την κάνει μέσα στη δική του χώρα. Σ΄αυτή, ό,τι θέλει ας κάνει –όσο ακόμα τον αντέχουν οι υπήκοοί του…
Σε καιρούς όπου κυριαρχεί η πειρατεία και το πλιάτσικο, ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος. Άραγε, σε μια «λύση» του Κυπριακού, η Τουρκία, παραμένουσα για μια «μεταβατική» περίοδο εγγυήτρια των Τουρκοκυπρίων, θα χρειαστεί να εισβάλει (ξανά) ακόμα και στη δική μας «ζώνη» προκειμένου να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας (και με στρατεύματα), ώστε να μπορέσει να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους;
