Λίγο πριν τη λήξη της αποστολής της, που από την αρχή η κατοχική πλευρά θεωρούσε καταληκτική, η Προσωπική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κα Ολγκίν Κουεγιάρ μάς προετοίμασε για όσα φαίνεται πως θα περιέχονται στην έκθεσή της προς τον Γενικό Γραμματέα.
Θα ήταν εξωπραγματικό να υποθέσει κανείς πως άλλα μάς λέει στην ανοικτή επιστολή κι άλλα στο κείμενο που θα υποβληθεί σε τρεις μέρες. Θα πρέπει λοιπόν να τη σχολιάσουμε την τοποθέτηση της κας Ολγκίν.
Η τροχιοδεικτική τοποθέτηση της Προσωπικής Απεσταλμένης θα μπορούσε να υποστηριχτεί πως πρόκειται για μια εν πολλοίς πυθιακή περιγραφή της εμπειρίας της κας Ολγκίν από την άμεση εμπλοκή της στη διερεύνηση για επανέναρξη των συνομιλιών.
Όμως έχει πολύ σαφή στοιχεία για τον βαθμό κατανόησης του προβλήματος και των στόχων σε σχέση με την επιδιωκόμενη λύση. Για παράδειγμα σημειώνεται ότι ουδεμία αναφορά γίνεται στην Τουρκία (χώρα μέλος του ΟΗΕ) και την κατοχή από αυτή του 37% του εδάφους της Κύπρου (χώρας μέλους του ΟΗΕ).
Πολλές ερμηνείες επιδέχεται η αναφορά ότι “είναι σημαντικό να υπάρξει απομάκρυνση από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν και οδήγησαν σε μεγαλύτερες διαφωνίες και απογοητεύσεις” και πως “τώρα, πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά, παραμένοντας πεπεισμένοι ότι ένα κοινό μέλλον θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κύπριους”.
Μήπως είναι απειλητικό (για τα χειρότερα που θα έρθουν) το νόημα αυτής της αναφοράς; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει, την ώρα μάλιστα που ουδεμία αναφορά κάνει στο ότι είναι η κατοχική πλευρά που αρνείται να συζητήσει στη βάση του πλαισίου του διεθνούς οργανισμού;
Ένα κοινό μέλλον που θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κυπρίους βρίσκεται σε ένα κανονικό κράτος που να λειτουργεί ισότιμα για τους πολίτες του, με βάση τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, χωρίς ξένους στρατούς, εποίκους, βάσεις και εγγυήσεις ξένων δυνάμεων.
