Η συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών κ. Χάρη Γεωργιάδη στην Κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Αλήθεια», όχι μόνο προκαλεί την κοινή γνώμη, αλλά αφήνει και περιθώρια για να διερωτηθεί κανείς για τη χρονική στιγμή που επέλεξε ο Υπουργός να θέσει δημόσια τέτοιες τοποθετήσεις.
Η Κυβέρνηση έφερε άρον – άρον τα νομοσχέδια για τον Συνεργατισμό στη Βουλή και μέσα σε απειλητική ατμόσφαιρα ανάγκασε τους Βουλευτές να στηρίξουν τα νομοσχέδια της Κυβέρνησης, οι ελλείψεις των οποίων άρχισαν να φαίνονται.
«Αναγκαία , εκ των πραγμάτων και όχι ως ιδεολογική επιλογή, η κατάληξη στον Συνεργατισμό. Αν εξαρτιόταν από μένα θα διάλεγα τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση, σε δύο χρόνια», ανέφερε χθες στην συνέντευξη του ο κ. Γεωργιάδης, σε μια τοποθέτηση που θυμίζει επιμνημόσυνο λόγο πριν το τέλος του Συνεργατισμού.
Την ίδια ώρα, προέβη και σε μια δεύτερη τοποθέτηση σε σχέση με τις τράπεζες αναφέροντας ότι « για τα “κόκκινα” δάνεια η μπάλα είναι τώρα στις ίδιες τις Τράπεζες. Έχουν στα χέρια τους τα εργαλεία που χρειάζονται και δεν έχουν πλέον καμιά δικαιολογία», αναφερόμενος βέβαια στα όσα γενναιόδωρα παραχώρησε η Κυβέρνηση σε αυτές.
Από τη συνέχεια όμως της ανακριτικής διαδικασίας στην ερευνητική επιτροπή σήμερα προκύπτει ότι οι παρεμβάσεις του υπουργού και των διορισμένων από τον ίδιο καθώς και η στάση της Κεντρικής Τράπεζας, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είχαν επιλέξει το do nothing σενάριο για το Συνεργατισμό. Δηλαδή ηθελημένα δεν έκαναν τίποτα για να σωθεί η μοναδική κρατική κυπριακή τράπεζα. Ίσως τελικά είχαν ιδεολογικούς λόγους ή ήθελαν να εξυπηρετήσουν κάποια συμφέροντα.