Όπως ήταν φυσικό οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης – ο καθένας από τη δική του οπτική – τοποθετούνται υποστηρίζοντας την πολιτική του “μαστίγιου και καρότου” που εφαρμόστηκε στη χώρα μας με τη πρόσφατη δέσμη αποφάσεων που αφορούν το ξεπούλημα του Συνεργατισμού και τα νομοσχέδια που αφορούν τις εκποιήσεις και το πλαίσιο αφερεγγυότητας.
Οι οίκοι όμως δεν ασχολούνται με ανθρώπους , οικογένειες , περιουσίες και υπάρχοντα που αποκτήθηκαν μέσα από χρόνια τίμιας δουλειάς. Οι οίκοι ασχολούνται με κέρδη των τραπεζών, των επενδυτών, του κεφαλαίου.
Οι οίκοι δεν ενδιαφέρονται αν χάθηκε η περιουσία ενός λαού για να στηριχθεί μια ιδιωτική τράπεζα και οι μέτοχοι της. Ο Fitch αισιοδοξεί, ότι παρά την εκτόξευση του δημόσιου χρέους πέραν του επιτρεπόμενου , ότι θα καταφέρει η κυβέρνηση να κρατήσει το δημοσιονομικό χρέος πάνω στις ραγές και σύντομα να το μειώσει κάτω από το 100%, υπό την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστούν με αυστηρότητα τα μετρά των εκποιήσεων.
Ο Fitch αναφέρεται στο παράδειγμα άλλων χωρών για να στείλει μηνύματα αισιοδοξίας τα οποία όμως στηρίζει σε μια εντελώς ασαφή βάση, δηλαδή το σχέδιο ΕΣΤΙΑ και το Φορέα διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μέτρα που όντως εισήχθησαν και εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες με επιτυχία.
Όσο αφορά τους Moody’s αυτοί εκθειάζουν νομοσχέδια που ψήφισε η Βουλή ως αποτέλεσμα προτάσεων νόμου κομμάτων και βουλευτών και ευνοούν τις βιώσιμες αναδιαρθρώσεις δανείων.
Προς αυτή τη κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε . Οι εκποιήσεις δεν μπορεί να είναι η λύση. Ζητούμε να δοθεί η έμφαση στη στρατηγική απομείωση ορισμένων δανείων (δηλαδή κούρεμα δανείων), στο φορέα διαχείρισης ορισμένων στοχευμένων άλλων μη εξυπηρετούμενων δανείων και στη εφαρμογή βιώσιμων αναδιαρθρώσεων.
Ότι μείνει θα είναι αυτό που εμείς ορίσαμε ως στρατηγικοί κακοπληρωτές επι των οποίων μπορούν να εφαρμοστούν τα σκληρά μέτρα.
Δυστυχώς αντί αυτής της ολοκληρωμένης προσέγγισης η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της “τραπεζικής τρομοκρατίας”.
