Όπως φαίνεται από τις τελευταίες της κινήσεις, η τουρκική πλευρά επιχειρεί να εμφανίσει τα θέματα επιστροφής των εκτοπισμένων της εισβολής της, στις υπό τουρκική κατοχή περιοχές, ως μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Έναντι αυτών των κινήσεων, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει με κάθε δόκιμο τρόπο να καταστήσει σαφές σε όλους τους παράγοντες της Διεθνούς Κοινότητας και ιδίως στα Ηνωμένα Έθνη, ότι αυτά δε μπορούν να τίθενται μονομερώς, υπό τη μορφή του τουρκικού σχεδίου Β’. Τα  Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) είναι καλοδεχούμενα, αν είναι αμοιβαίως αποδεκτά και συμφωνημένα. Μονομερείς κινήσεις σαν αυτές που εξαγγέλλουν οι Τουρκοι δεν είναι ΜΟΕ, αλλά μέτρα που τσιμεντώνουν τη διαίρεση και την κατοχή.

Ζητήματα όπως η επιστροφή των Μαρωνιτών αλλά και το πιθανολογούμενο άνοιγμα των Βαρωσίων, θα πρέπει να εξεταστούν στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Ιδίως δε για το δεύτερο ζήτημα, πρέπει να υπενθυμίζεται ότι υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση από την εποχή της Προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, που προνοεί επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της Αμμοχώστου με παράλληλη λειτουργία του λιμανιού, υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχει επίσης η απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου μετά από πρόταση του κόμματος των Πρασίνων για οικολογική ανοικοδόμηση της πόλης. Υπάρχουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που απαιτούν την άμεση επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους αλλά και η προγενέστερη συμφωνία Κυπριανού- Ντεκτάς.

Όλα τα πιο πάνω πρέπει να αποτελέσουν χρήσιμα εργαλεία στα χέρια της κυβέρνησης, προκειμένου να θέσει την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της και να ωθήσει την ίδια να τοποθετηθεί επί των υποχρεώσεων της αφενός και τη διεθνή κοινότητα επί των ειλημμένων αποφάσεων της αφετέρου.

Η επανεγκατάσταση των Μαρωνιτών και των κατοίκων της Αμμοχώστου υπό Τουρκική κατοχή, δεν αποτελεί ΜΟΕ αν δεν υιοθετεί και εφαρμόζει τις υφιστάμενες συμφωνίες και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.