Συμπληρώνονται 45 χρόνια από τον θάνατο, στις 3 Αυγούστου του 1977, του πρώτου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο εθνάρχης Μακάριος αναδείχθηκε μέσα από τον κυπριακό αγώνα για την ελευθερία της μικρής πατρίδας του, ως ένας από τους κορυφαίους ηγέτες – σύμβολα για την αποτίναξη του αποικοικρατικού ζυγού, των υπόδουλων λαών στην υφήλιο, που με τη λήξη του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου διεκδικούσαν δυναμικά την ελευθερία τους.
Στις τρεις δεκαετίες που ακολούθησαν την εκλογή του, στο 1948, αρχικά ως μητροπολίτης Κιτίου, στο 1950 ως Αρχιεπίσκοπος και στα 1960 ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Μακάριος παρέμεινε συνώνυμο των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο.
Πολιτεύτηκε με ρεαλισμό και σύνεση. Πολέμησε για τα δίκαια του λαού του. Αντιμετώπισε και αντιστάθηκε στην επιβουλή των ξένων και των ντόπιων φερέφωνων τους που προσπαθούσαν να επιβάλουν “λύσεις” που θα εξυπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος του λαού μας.
Όταν οι χουντοπροδότες παρέδωσαν την πατρίδα στον Αττίλα, προσπάθησε με την επιστροφή του στην Κύπρο να επουλώσει τις πληγές και να καταλήξει σε ένα συμβιβασμό με προοπτική για τον λαό μας. Όταν οι Τούρκοι στο 1977 και παρόλες τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, δεν αποδέχτηκαν το συμβιβασμό, ορθά διέγνωσε ότι η στρατηγική θα έπρεπε να αλλάξει και ότι η αδιαλλαξία της Τουρκίας επέβαλλε τον μακροχρόνιο αγώνα.
Η ημέρα θανάτου του Μακάριου αποτελεί ημέρα επαναβεβαίωσης ότι ο αγώνας συνεχίζεται. Ότι συνεχίζουμε να παλεύουμε για την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής, και την επικράτηση του δικαίου στην Κυπριακή πολιτεία. Ότι συνεχίζουμε να παλεύουμε για να ζήσουμε σε μία πραγματικά ανεξάρτητη χώρα, χωρίς ξένους στρατούς, σε μία χώρα που θα κατοχυρώνει τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών της.
