Οι αναφορές Ακιντζί για ανάγκη εξεύρεσης νέας μεθοδολογίας για τις συνομιλίες στο Κυπριακό, εννοώντας ευθέως πως πρέπει να οριστεί ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, επιβεβαιώνει το ρόλο του ως ξεκάθαρο εκφραστή των τουρκικών θέσεων. Πιθανώς με υφολογικές διαφοροποιήσεις, αλλά η ουσία όσων λέει -ή δεν λέει, όπως στην περίπτωση του Κραν Μοντάνα- δείχνουν την ξεκάθαρη ταύτισή του με τη στρατηγική της Άγκυρας.
Η πλευρά του Προέδρου Αναστασιάδη όμως, είναι απαράδεκτο να μένει αδρανής παρακολουθώντας τόσο την προσπάθεια της Τουρκίας να πετύχει διεθνή αναγνώριση των κατεχομένων, όσο και την επιχειρούμενη αλλαγή του πλαισίου συζήτησης για το Κυπριακό. Αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εκτιμά πως μπορεί να αντιμετωπίσει τη στρατηγική αυτή με μια επιστολή που εκθειάζει το πλαίσιο Γκουτέρες ως σωτήριο για την Κύπρο, οφείλουμε να του επισημάνουμε πως αυτό έχει σειρά σημείων που δε θα γίνονταν αποδεκτά από του Κύπριους, ακόμα και στην περίπτωση που αυτό αποτελούσε βάση συμφωνίας.
Επιτέλους, πρέπει να γίνει σαφές πως αυτό που χρειάζεται, είναι η άμεση ανάδειξη και καταγγελία των κατάφωρων παραβιάσεων της Τουρκίας προς το Διεθνές Δίκαιο, τόσο με τη συστηματική παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και με την προσπάθεια “νομιμοποίησης” του κατοχικού καθεστώτος που έχει δημιουργήσει.