Τελείωσε και ο Παγκόσμιος μήνας Υπερηφάνειας. Ο Ιούνιος είναι μήνας που πλέον ανήκει στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, μιας κοινότητας που ακόμα και εν έτη 2022 διεκδικεί τα αυτονόητα. Απόκτηση ίσων δικαιωμάτων και το δικαίωμα στην ζωή χωρίς φόβο.
Στην Κύπρο τον Ιούνιο έγιναν διάφορες δράσεις για στήριξη της κοινότητας όπως συζητήσεις, εργαστήρια, εκδηλώσεις με σκοπό την ενημέρωση, την ενδυνάμωση και προώθησης της ορατότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Μια εκ των δράσεων ήταν και η πρώτη διακοινοτική πορεία υπερηφάνειας. Δυο ξεχωριστές πορείες ξεκίνησαν από διαφορετικά σημεία της Λευκωσίας και κατέληξαν στην πράσινη γραμμή. Ήμασταν περίπου 1000 άτομα στην πορεία. Όλα ντυμένα στο χρώμα, με rainbow χαμόγελα και γιορτινή διάθεση, ανεμίζοντας σημαίες, κρατώντας πανό, με μακιγιάζ σε χρώματα του ουράνιου τόξου, συγκινημένοι και χαρούμενοι που ξαναέγινε πορεία μετά την πανδημία. Η στιγμή που ενώθηκαν οι δύο πορείες και οι δύο σημαίες ραμμένες μαζί ήταν κάτι ιστορικό για την Κύπρο. Κόσμος όμορφος με αύρα καθαρή, πορεύτηκε προωθώντας μηνύματα αλληλεγγύης και πλήρης ισότητας για την κοινότητα που βρίσκεται σε ολόκληρη την Κύπρο. Ήταν τέλειο, πανέμορφο, και αγνό.
Ο Μήνας Υπερηφάνειας δεν είναι μόνο πάρτι και εκδηλώσεις. Φέρνει μαζί του την αναγκαία ορατότητα και προσοχή στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα όλο το χρόνο. Είναι ενθαρρυντικό ότι ο αριθμός των υποστηρικτών και λοιπών συμμάχων αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Όμως, ο χάρτης του διεθνούς οργανισμού ILGA – Europe που αφορά τα δικαιώματα των ατόμων ΛΟΑΤΚΙ, κατατάσσει την Κύπρο στην 19η θέση ανάμεσα στα 27 κράτη μέλη. Ναι, έχουμε μείνει πίσω.
Άρα τι γίνεται μετά τον Μήνα Υπερηφάνειας; Μένουμε στάσιμοι μέχρι τον επόμενο;
1η του Ιούνη αρχίζουν οι επιδείξεις της rainbow σημαίας από εταιρείες και οργανισμούς. Στολίζονται σχεδόν τα πάντα, το κάθε προϊόν και υπηρεσία, στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Πρώτη Ιουλίου η σημαία εξαφανίζεται. Λογικό, αφού τελειώνει και ο μήνας υπερηφάνειας. Η ερώτηση που παραμένει είναι η εξής: τούτο ήταν; Εβάλαμε το rainbow για τον Ιούνη και έκλεισε το θέμα; Ποιές ήταν οι δράσεις που έγιναν; Πως ακριβώς υποστηρίξατε την κοινότητα; Όταν οι σημαίες κατεβαίνουν, τα ουράνια τόξα αφαιρούνται από το διαφημιστικό υλικό, τι ακριβώς έχετε κάνει; Τι θα συμβεί μετά; Ποιό είναι το επόμενο βήμα;
Άραγε οι εταιρείες που εξύψωσαν την rainbow σημαία, προωθούν, στηρίζουν και βοηθούν με οποιοδήποτε τρόπο τα άτομα που εργάζονται στην εταιρεία; Αναλαμβάνουν δράσεις για την υποστήριξη των ατόμων της κοινότητας κατά την διάρκεια όλου του έτους; Υπάρχει πλάνο στις συγκεκριμένες εταιρείες για μηδενική ανοχή συμπεριφορών ομοφοβίας, ρητορικής μίσους και περιπτώσεων λεκτικής ή/και σωματικής βίας στο χώρο εργασίας; Έχω περιέργεια να μάθω και ακόμη περισσότερο να δω τα συγκεκριμένα πλάνα δημοσιευμένα στις ιστοσελίδες τους. Όταν αυτά έχουν δημοσιευτεί η κοινότητα μπορεί να κρίνει πόσο “σύμμαχος” είναι η κάθε εταιρεία ή οργανισμός και κατά πόσο συμβαδίζει ένα πλάνο μάρκετινγκ με τον σεβασμό, την προώθηση ισότιμης και πλήρης εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κρατούσαμε το πανό “Love is Love” στην πορεία, ναι. Αλλά ακόμα και σήμερα η κοινότητα έχει να αντιμετωπίσει καθημερινές ταπεινώσεις και συμβιβασμούς, ανασφάλεια στον χώρο εργασίας, μειωμένη πρόσβαση στην υγεία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και την αιμοδοσία. Η απειλή των “θεραπειών” μεταστροφής είναι ακόμα στο προσκήνιο, αδιανόητο για ένα προοδευτικό κράτος που δεν είναι εγκλωβισμένο στα νύχια οποιασδήποτε εκκλησίας.
Υστερούμε σε θέματα όπως την δημιουργία οικογενειών ΛΟΑΤΚΙ και την τεκνοθεσία από ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Απέχουμε εννοείται από την έννοια της ισότητας του γάμου αφού το σύμφωνο συμβίωσης δεν έχει την ίδια βαρύτητα στην νομοθεσία μας με τον γάμο. Κάπου σε ένα συρτάρι βρίσκεται το θέμα της ταυτότητας φύλου και την ύπαρξη νομικών πλαισίων για την αλλαγή ονόματος και διαδικασιών για αναγνώρισης φύλου. Επίσης, έχουμε αφήσει πίσω τα εγκλήματα και την ρητορική μίσους στα τρανς και ίντερσεξ άτομα στην κοινωνία και στην νομοθετική ρύθμιση.
Όλες αυτές οι ελλείψεις έχουν επιπτώσεις στην κοινωνία μας, στην γειτονιά μας, σε μια οικογένεια που όλοι γνωρίζουμε και ίσως και στο δικό μας σπίτι. Σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού “The Trevor Project” που αφορούσε την ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ νέων ατόμων, το 2022, το 50% των ΛΟΑΤΚΙ+ εφήβων ηλικίας 13-17, σκέφτηκε σοβαρά να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας τον περασμένο χρόνο, ενώ δυστυχώς το 18% πραγματοποίησε την σκέψη αυτή.
Ο μήνας υπερηφάνειας δεν είναι “παναύριν”.
Ο μήνας Υπερηφάνειας, είναι ένας μήνας που γιορτάζουμε περήφανα τους αγώνες που δόθηκαν μέχρι τώρα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Λέξη κλειδί: ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ. Το ΛΟΑΤΚΙ+ δεν αποτελεί απλώς ένα ακρωνύμιο. Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, Κουήρ, Ίντερσεξ άτομα. Όλα τα άτομα οφείλουν να ενημερώνονται για τις ανάγκες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, να απαιτήσουμε χάραξη πολιτικής που θα προνοεί την ισότητα για όλα τα άτομα, να εκπαιδεύσουμε τα σχολεία και τους χώρους εργασίας έτσι ώστε να αποτελούν ασφαλείς χώρους για τα άτομα της κοινότητας, να στηρίζουμε και να δηλώνουμε την παρουσία μας έμπρακτα όπου μας χρειάζεται η κοινότητα, σε διαμαρτυρίες, πορείες, εκδηλώσεις και τέλος να υψώσουμε τη φωνή μας για τα άτομα που δεν μπορούν να το κάνουν και το πιο σημαντικό δώσουμε χώρο στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να υψώσουν την φωνή τους.
Η πορεία που έχουμε να φτάσουμε μέχρι την πλήρη ισότητα δεν καλύπτεται με τις φωτογραφίες rainbow για ένα μήνα. Οι δράσεις για την επίτευξη της πλήρης ισότητας πρέπει να είναι ολόχρονες και αποτελεσματικές σε κοινωνικό και νομοθετικό επίπεδο.
Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα δεν υπάρχει μόνο τον Ιούνιο. Τα ίσα δικαιώματα δεν έχουν χρονοδιαγράμματα και ημερομηνία λήξης.
Νατάσα Ιωάννου
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
